Δεν είναι σύμπτωμα κορωνοϊού ούτε παρενέργεια του εμβολίου, είναι απλώς η διάθεσή σου να ξαναβρείς την αλήθεια σου
Όλα επιστρέφουν στο φυσιολογικό, λέμε τώρα. Η πόλη προσπαθεί να φορέσει τα καλοκαιρινά της, αν και ο καιρός θέλει να σου κάνει μερικά καψόνια… Τα μέτρα γίνονται πιο ελαστικά, ο εμβολιασμός προχωράει, κάποιο φως βλέπεις στο τούνελ, αλλά επειδή είσαι πάνω από ένα χρόνο σε καταστολή, η αισιοδοξία σου δεν ξέρει πώς ακριβώς να διαχειριστεί αυτό το δεύτερο καλοκαιρινό déjà vu. Αυτό που μέσα σου υπερισχύει αυτή τη φορά είναι το να θες να πάρεις τα βουνά! Ή απλώς… να φέρεις τα πάνω κάτω στη ζωή σου. Γιατί αυτή η ακινησία, η απομόνωση, η στατικότατα και η περιρρέουσα θλίψη έβαλαν τον συναισθηματικό σου κόσμο σε κώμα και τώρα θες μια αληθινή συγκίνηση για να σε ξυπνήσει και να σε ξαναβάλει στην πρίζα.
Το να επιβιώσεις, επιζήσεις, ξεπεράσεις ένα δραματικό γεγονός μπορεί να επιφέρει ένα μετατραυματικό σοκ που θα χρειαστείς χρόνο προκειμένου να αναρρώσεις τελείως – ταυτόχρονα όμως όλο αυτό κουβαλάει μέσα του ένα λυτρωτικό αίσθημα ανακούφισης. Και εμπεριέχει τους σπόρους μιας νέας συνείδησης.
Out of the blue… χωρίς να έχεις προετοιμαστεί, χωρίς να το έχεις προγραμματίσει, βρέθηκες αποκομμένη απ’ όλους και όλα. Το σπίτι σου έγινε το κέντρο του κόσμου και ο κόσμος ήρθε στο σπίτι σου – έχοντας πρόσβαση με τη βοήθεια της τεχνολογίας σε εφαρμογές, λειτουργίες, θεάματα που πριν δεν είχες σκεφτεί και δεν είχε χρειαστεί να χρησιμοποιήσεις.
Έμαθες να «βρίσκεσαι» με τους ανθρώπους σου μέσα από το ζουμ κι άλλα προγράμματα. Να μιλάς με την οικογένειά σου από το τηλέφωνο και να νοιάζεσαι από απόσταση ασφαλείας. Να δουλεύεις από το σπίτι.
Με λίγα λόγια, οι πιο σημαντικοί λόγοι που αποτελούν τη βάση σου απόκτησαν άλλη διάσταση. Μπορεί να έγινε το σπίτι ο ομφαλός του κόσμου σου, αλλά τώρα ξέρεις ότι το σπίτι σου θα μπορούσε άνετα να είναι και στην άλλη άκρη του κόσμου, με σχεδόν τις ίδιες συνέπειες. Όπου κι αν βρισκόσουν, σε όποιο σημείο του πλανήτη κι αν σε έβρισκε ο ιός, θα έπρεπε να ανταπεξέλθεις με τον ίδιο περίπου τρόπο. Και το αποτέλεσμα θα ήταν περίπου το ίδιο, ο εαυτός σου έγινε πιο ανεξάρτητος και πιο αυτάρκης από ποτέ. Ο ομφάλιος λώρος κόπηκε για άλλη μία φορά και μια νέα μορφή ενηλικίωσης σε τσιγκλάει να δεις πού θες να πας στη συνέχεια…
Αν λοιπόν φλερτάρεις με την ιδέα να αφήσεις τη δουλειά σου και να ασχοληθείς με κάτι άλλο επαγγελματικά… Αν είσαι κοντά στο να αποφασίσεις να αλλάξεις σπίτι/πόλη/χώρα/πλανήτη (οκ, κατάλαβες τι θέλω να πω)… Αν είσαι έτοιμη να πεις bye bye σε φίλους/κολλητές/αδέρφια/γονείς για να κάνεις τον γύρο του κόσμου (μόλις δοθεί ξανά το πράσινο φως)… Αν νιώθεις καλά με την ιδέα να συνεχίσεις τις σπουδές/μεταπτυχιακό/διδακτορικό σου… Αν οποιοδήποτε σενάριο που μέχρι πριν λίγο καιρό σού φάνταζε τρελό και αδιανόητο τώρα σου μοιάζει δελεαστικό έως επιτακτικό… Δεν είσαι η μόνη… Κι υπάρχει απόλυτα λογική εξήγηση σε αυτό που σου συμβαίνει.
Αυτή τη στιγμή μέσα σου βιώνεις μια μεγάλη αντίφαση. Το αίσθημα σιγουριάς που είχες μέχρι τώρα, κλονίστηκε. Οι σταθερές σου, αυτά για τα οποία ήσουν βέβαιη έχουν αλλάξει ριζικά. Νιώθοντας στο πετσί σου ότι ανά πάσα στιγμή η ζωή σου μπορεί να ανατραπεί συθέμελα, βρίσκεσαι στον πειρασμό όχι μόνο να μη βάλεις πιο γερές βάσεις ή πιο γερά θεμέλια αλλά να την «ανατινάξεις».
Δεν είναι λίγοι όσοι αυτό το διάστημα, κατά τη διάρκεια της καραντίνας, ήρθαν αντιμέτωποι με τις επιλογές της ζωής τους. Κι αναρωτήθηκαν πόσο ικανοποιημένοι είναι με όλα όσα έχουν πετύχει.
Είσαι πλέον survivor, πολύ πριν εμβολιαστείς κατά του ιού και πολύ προτού βρεθεί το φάρμακο και η θεραπεία, κατάφερες να αναπτύξεις αντισώματα κατά του φόβου… Το σύστημά σου βρήκε τρόπο να καταπολεμήσει όλα όσα σε κρατούσαν σε μια προσωπική καραντίνα, σε έναν άλλου είδους εγκλωβισμό.
Αυτό που σε κράταγε μέχρι στιγμής κολλημένη σε ένα «εδώ» και ένα «τώρα» που δεν σε γέμιζε, δεν σε ικανοποιούσε, πλέον δεν έχει την ίδια βαρύτητα. Ο κορωνοϊός έδωσε άλλη έννοια στη λέξη «δεσμός». Σου προσφέρει νέα ερμηνευτικά εργαλεία για να επανεστιάσεις και να επαναξιολογήσεις προτεραιότητες, επιθυμίες, στόχους – ακόμα και τα όνειρά σου.
Αν μπορείς να αντέξεις … (συν πλην) μέρες στο σπίτι, χωρίς «επαφή» με τους δικούς σου, τους φίλους σου, την οικογένειά σου… Αν μπορείς να φτιάξεις από το πουθενά μια νέα πραγματικότητα. Αν μπορείς να προσαρμοστείς σε καινούργιες (κι αρκετά τρομακτικές) συνθήκες ή αλλαγές… Αν βρήκες τον τρόπο να προσφέρεις στον εαυτό σου λύσεις, παρηγοριά μέχρι και τρόπους για να είσαι και να περάσεις καλά…
Ίσως να μην το έχεις συνειδητοποιήσει ακόμα, αλλά μερικές νέες υπερδυνάμεις έχουν προστεθεί στο προσωπικό σου οπλοστάσιο! Αν η αλλαγή ήταν κάτι που μέχρι χθες σε φόβιζε, αν η ρήξη με τις σταθερές σου σε τρομοκρατούσε, αν ο επαναπροσδιορισμός της ρότας ή της πορείας σου ήταν κάτι που σε έκανε να παραλύεις από άγχος – συνέβη από μόνο του.
Τώρα ξέρεις ότι μπορείς στα αλήθεια να είσαι ελεύθερη από συμβάσεις, στερεότυπα, όχι και μη… Κι αν το follow your heart σου ακούγεται διαφημιστικό τρικ ή κλισέ take your chances και κοίταξε στα μάτια τον νέο σου εαυτό και τα όνειρά σου!
Τώρα, λοιπόν, δεν είσαι απλώς έτοιμη να βγεις από το σπίτι, αλλά να πάρεις το σπίτι σου και να το πας όπου θες ή να το φτιάξεις όπως θες. Όχι με νέες γερές βάσεις ή ρίζες… αλλά με ρόδες… με φτερά… με όποιο σχήμα θα εξυπηρετούσε τις νέες σου ανάγκες. Τώρα ξέρεις ότι μπορείς να ζήσεις με λίγα, με λιγότερα, με τα ουσιαστικά. Τώρα ξέρεις τι είναι ουσιαστικό, τι αντέχει, τι έχεις ανάγκη. Αδειάζεις… Γίνεσαι ανάλαφρη.
Πέτα!
