Η κούκλα Άναμπελ, οι πίνακες με το Αγόρι που Κλαίει, η καταραμένη Porsche του Τζέιμς Ντιν, ένα θανατηφόρο video game. Αστικοί θρύλοι και απίθανες ιστορίες.
Βγαίνοντας από την προβολή της νέας freaky ταινίας τρόμου “The Monkey” του Όσγκουντ Πέρκινς (Longlegs), το μυαλό μου πήγε κατευθείαν σε «καταραμένα» αντικείμενα, τους αστικούς θρύλους και τις απίθανες ιστορίες γύρω από αυτά.
Όσον αφορά την ταινία, βασισμένη σε μικρή ιστορία του Στίβεν Κινγκ, δεν είναι αυτό που περιμένεις. Είναι η πιο πρωτότυπη και «φεύγα» ταινία τρόμου των τελευταίων ετών, με μία μυστηριώδη μαϊμού – παιχνίδι να φέρνει τον θάνατο σε όσους βρίσκονται κοντά της.
Θυμόμαστε τέσσερα διάσημα «καταραμένα» αντικείμενα.
Η κούκλα Άναμπελ
Η κούκλα Άναμπελ έγινε διάσημη μέσα από τις σύγχρονες ταινίες τρόμου που φέρουν το όνομά της και είναι μέρος του κινηματογραφικού franchise “The Conjuring”. Αληθινή κούκλα Άναμπελ υπάρχει, δεν μοιάζει με αυτή στις ταινίες και δεν γνωρίζουμε αν έκανε αυτά που την… κατηγορούν. Για σκέψου…
Γνωστή και σαν Raggedy Ann (Κουρελιασμένη Ανν), διάσημη χαρακτήρας του Αμερικανού συγγραφέα Τζόνι Γκρούελ μέσα από παιδικά βιβλία, παιχνίδια, κινούμενα σχέδια και κούκλες, η Άναμπελ βρισκόταν στην κατοχή του ζεύγος των ερευνητών του παραφυσικού, Εντ και Λορέιν Γουόρεν, και ήταν ένα από τα πιο διάσημα «καταραμένα» εκθέματα του μουσείου του παράξενου που είχαν στο πίσω μέρος του σπιτιού τους στο Μονρόε του Κονέκτικατ. Ενώ υπήρχαν χιλιάδες κούκλες Άναμπελ (ή για την ακρίβεια Raggedy Ann), αυτή φαίνεται να είναι δαιμονισμένη και να ένα πνεύμα να έχει αιχμαλωτιστεί μέσα της.
Οι δύο ερευνητές έχουν πεθάνει, αλλά η Άναμπελ παραμένει στο μουσείο που τώρα διαχειρίζεται ο γαμπρός τους.
Οι πίνακες με το Αγόρι που Κλαίει
Τα αντίγραφα πινάκων με το Αγόρι που Κλαίει – και οι διάφορες εκδοχές του - κυκλοφόρησαν μαζικά και στην Ελλάδα τις δεκαετίες του ’60 και ’70. Δεν γίνεται να μην τον έχετε δει σε κάποιο συγγενικό σπίτι ή να το είχαν οι γονείς ή παππούδες σας. Είναι μία δημιουργία του Ιταλού ζωγράφου Μπρούνο Αμάντιο (1911-1981) που είδε πολλά από τα έργα του να ανατυπώνονται χωρίς την άδεια του και να πωλούνται σε διάφορα μαγαζιά και πανηγύρια.
Στις 4 Σεπτεμβρίου 1985, η βρετανική εφημερίδα The Sun δημοσίευσε ένα άρθρο για μία πυρκαγιά σε ένα σπίτι στο Ρόδεραμ που τα πάντα έγιναν στάχτη εκτός από έναν πίνακα με το «Αγόρι που Κλαίει». Δεν έφτανε μόνο αυτό, ένας πυροσβέστης φέρεται να δηλώνει ότι και σε άλλες πυρκαγιές το μόνο που διασώθηκε ήταν οι συγκεκριμένοι πίνακες. Δήλωση που αμφισβητείται αλλά ήταν ικανή να «βάλει φωτιά» στον αστικό μύθο για τον πίνακα.
Χιλιάδες αντίγραφα στην Αγγλία μόνο πετάχτηκαν για να γλιτώσουν τα νοικοκυριά από την «κατάρα του Αγοριού». Λέγεται ότι αγόρι που απεικονιζόταν στον πίνακα του Αμάντιο ήταν ένα παιδί με το όνομα Don Bonillo (Diablo;) από την Ισπανία, που από λάθος έβαλε φωτιά στο σπίτι του και κάηκαν οι γονείς του.
Μάλλον είναι από αυτές τις περιπτώσεις που ένα άρθρο σε μία εφημερίδα έγινε το viral της εποχής και κανείς δεν κατάφερε να «σβήσει» τη φλόγα. Βασικά, καταραμένος ή όχι, ποιος ήθελε έναν τέτοιο κακόγουστο πίνακα στο σπίτι του;
H Porsche 550 Spyder του Τζέιμς Ντιν
Ως γνωστόν, ο ηθοποιός Τζέιμς Ντιν, ένα από τα μεγαλύτερα είδωλα της εποχής και πρωταγωνιστής των ταινιών «Επαναστάτης χωρίς αιτία» και «Ανατολικά της Εδέμ», έχασε τη ζωή του στις 30 Σεπτεμβρίου 1955, μετά από αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην Καλιφόρνια, οδηγώντας μία Porsche 550 Spyder. Ήταν μόλις 24 χρονών.
Μία βδομάδα πριν από το δυστύχημα, ο Βρετανός ηθοποιός Άλεκ Γκίνες, μεταξύ σοβαρού και αστείου, προειδοποίησε τον νεαρό Αμερικανό ηθοποιό ότι θα πεθάνει αν μπει σε αυτό το αυτοκίνητο. Κάτι που συνέβη. Είχε κάποια προαίσθηση;
Η Porsche 550 Spyder ή αλλιώς Little Bastard έγινε σμπαράλια, ενώ αυτοί που πήραν κάποια κομμάτια της όπως η μηχανή, δεν είχαν καλή κατάληξη. Σκοτώθηκαν σε αυτοκινητιστικά δυστυχήματα. Έκτοτε, την Porsche ή ό,τι είχε απομείνει, την περίφεραν σε διάφορα shows αυτοκινήτων, αλλά όσοι την ακουμπούσαν κόβονταν ή αποκτούσαν μελανιές και περίεργες πληγές. Ο μύθος για το καταραμένο αυτοκίνητο μεγάλωσε.
To 1960, η Little Bastard εκλάπη και κανείς δεν την είδε από τότε…
Το «θανατηφόρο» video game “Berzerk”
Το video game “Berzerk” κυκλοφόρησε το 1980, την εποχή που άρχισαν να κυκλοφορούν πιο μαζικά τα video games και μπορούσες – ειδικά στις ΗΠΑ και λίγο αργότερα και στην Ελλάδα – να τα παίξεις μόνο στα arcades ή «ουφάδικα». Πέρα από το Atari 2600, δεν υπήρχαν άλλες οικιακές παιχνιδομηχανές τότε.
Το “Berzerk” είχε αρκετή επιτυχία όταν κυκλοφόρησε, σαν ένα πρώιμο maze / shooter όπου έλεγχες ένα πράσινο ανθρωποειδές και προσπαθούσες να αποδράσεις από έναν λαβύρινθο γεμάτο από απειλητικά ρομπότ. Τα πυροβολούσες, αυτά σε στόχευαν με laser, η κλασική ιστορία των video games.
Το 1982, το ουφάδικο Friar Tuck’s Game Room στο Κάλουμετ Σίτι του Ιλινόις είχε μία καμπίνα με το “Berzerk” και μάλλον δεν έφερε τύχη σε κάποιους νεαρούς παίκτες που το προτίμησαν. Δύο από αυτούς πέθαναν το 1981 και 1982 αντίστοιχα από καρδιά τη στιγμή που έκαναν high score, ενώ λίγα χρόνια αργότερα, μία διαμάχη δύο άλλων νεαρών για φερόμενη κλοπή κερμάτων που ήταν πάνω στο καμπίνα “Berzerk” οδήγησε τον έναν να μαχαιρώνει μέχρι θανάτου τον άλλον…
Κάποιοι λένε ότι μόνο ο θάνατος του ενός παίκτη από καρδιά το 1982 μπορεί να επιβεβαιωθεί και όχι οι άλλες δύο ιστορίες. Πάντως, ο αστικός θρύλος για το “Berzerk” και το Friar Tuck’s Game Room παραμένει ζωντανός…
