«Όσο  το χρήμα παραμένει υπέρτατη αξία των πάντων, τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τον πόλεμο». Συνέντευξη με την ηθοποιό Αγγελική Μαρίνου που πρωταγωνιστεί για 2η χρονιά στις παραστάσεις  «Οι Κάλπηδες» και «Ο Μπαμπάς ο Πόλεμος».


Η ηθοποιός Αγγελική Μαρίνου επιστρέφει και τη φετινή σεζόν στο θέατρο OLVIO του Βοτανικού, με τη 2η επιτυχημένη χρονιά των κωμικών παραστάσεων «Ο Μπαμπάς ο Πόλεμος» και «Οι Κάλπηδες». Αμφότερες σε σκηνοθεσία Κώστα Παπακωνσταντίνου, οι αιχμηρές κωμωδίες του Ιάκωβου Καμπανέλλη και Στρατή Μυριβήλη μεταφέρονται στο σανίδι από την ταλαντούχα θεατρική ομάδα Πτωχαλαζόνες.  

Γνωστή μέσα από πρωταγωνιστικούς ρόλους σε παλαιότερες παραστάσεις. όπως στους «Χαλασοχώρηδες» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, στον «Βόυτσεκ» του Γκέοργκ Μπύχνερ, στον «Ταρτούφο» του Μολιέρου και στη σκηνοθεσία μαζί με τον Κώστα Παπακωνσταντίνου στον «Γάμο» του Μάριου Ποντίκα, ανάμεσα σε άλλες, η Αγγελική Μαρίνου έχει μία αξιοζήλευτη θεατρική πορεία χωρίς αποκλίσεις και εκπτώσεις. 

Μίλησε στο Platform για την ομάδα Πτωχαλαζόνες, τη δραματοποίηση της λογοτεχνίας και τις δύο παραστάσεις στις οποίες πρωταγωνιστεί. 

-Πώς νιώθετε που οι παραστάσεις «Οι Κάλπηδες» και «Ο Μπαμπάς ο Πόλεμος» συνεχίζουν την πορεία τους για δεύτερη χρονιά;

Είναι μεγάλη η χαρά μου που συνεχίζουμε για 2η χρονιά, γιατί αυτές οι παραστάσεις γίνονται με μεράκι, θυσίες και αγάπη, και όταν βλέπω ότι το κοινό ανταποκρίνεται τόσο θερμά, νιώθω ικανοποίηση και παίρνω δύναμη. Παράλληλα έχω πάντα αγωνία, γιατί όταν πρόκειται για δουλειές της ομάδας μας, εκτός από καλλιτέχνες, είμαστε και παραγωγοί, οπότε όλα περνούν απ’ το χέρι μας.

-Τι είναι αυτό που διακρίνατε μέσα στο κωμικό διήγημα του Στρατή Μυριβήλη; 

Τους «Κάλπηδες» μας τους πρότεινε ο δημοσιογράφος Γιώργος Βιδάλης, θεωρώντας ότι ταιριάζουν στο στυλ της ομάδας. Όταν το διαβάσαμε και ακόμα περισσότερο όταν αρχίσαμε τις πρόβες, διακρίναμε καταστάσεις και ήρωες που μας ήταν οικείοι, γνώριμα χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας, δοσμένα με ζωντάνια αμεσότητα,  χιούμορ και μια παραμυθένια ατμόσφαιρα που σου δίνει χώρο να αυτοσχεδιάσεις.

-Μιλάνε «Οι Κάλπηδες» του Μυριβήλη στο σήμερα; 

Από τις αντιδράσεις των θεατών φαίνεται ότι μιλάνε. Το έργο σατιρίζει στοιχεία κουλτούρας και συμπεριφοράς που αν και αρνητικά, αποδίδονται ως χαριτωμένα στην ελληνική ράτσα, όπως: το ψέμα, η επιπολαιότητα, η πονηριά, η καπατσοσύνη, η κομπορρημοσύνη, ο εύκολος πλουτισμός κ.α.  Σήμερα, όλες αυτές οι ιδιότητες όχι μόνο δεν θεωρούνται ξεπερασμένες, αλλά πολλές φορές αποτελούν προσόν.

-Το ίδιο ερώτημα και για την αιχμηρή κωμωδία «Ο Μπαμπάς ο Πόλεμος» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, ιδιαίτερα όταν βλέπουμε τις εικόνες πολέμου που έρχονται από την Παλαιστίνη και τον Λίβανο. 
 
Ο Ι. Καμπανέλλης  επέζησε από στρατόπεδο συγκέντρωσης. ‘Όταν επέστρεψε, δεν ήθελε να τον ρωτάνε ούτε να μιλάει γι’ αυτά που πέρασε. Ύστερα από λίγα χρόνια, βλέποντας την έναρξη του ψυχρού πολέμου, γράφει μια κωμωδία για να μιλήσει για το τέρας του πολέμου!  Σήμερα, που το τέρας αυτό θεριεύει  και η απειλή του είναι τόσο κοντά μας, το έργο του Καμπανέλλη, έχει να μας πει πολλά.

-Το θέατρο μπορεί να σταματήσει τον πόλεμο;

Όσο  το χρήμα παραμένει υπέρτατη αξία των πάντων, τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τον πόλεμο.

-Πώς δημιουργήθηκε η ομάδα Πτωχαλαζόνες και γιατί επιλέγετε κείμενα συγγραφέων όπως ο Μυριβήλης και ο Καμπανέλλης;  

Το 2012 ανεβάσαμε τους «Χαλασοχώρηδες» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη που παίχτηκαν για 3 χρόνια. Από εκεί δημιουργήθηκε ένας πυρήνας ηθοποιών και συντελεστών που έχει παρουσιάσει ως τώρα 10 παραστάσεις. Απλώς αργήσαμε να βγάλουμε όνομα γιατί κάθε χρόνο αναρωτιόμασταν αν θα υπάρχουμε και του χρόνου. Προς το παρόν νικήσαμε τον χρόνο και τη φθορά και προχωράμε. 

Το πώς και γιατί επιλέγουμε ένα έργο, ποικίλλει. Έχουμε μια συμπάθεια στη λογοτεχνία, μιας κι έτσι συστηθήκαμε, κι ο Κώστας Παπακωνσταντίνου έχει βρει έναν πολύ ενδιαφέροντα και ζωντανό τρόπο μεταφοράς της στο σανίδι, χωρίς παρεμβάσεις. Επίσης μας ενδιαφέρουν τα παλαιότερα έργα ως φορείς της ιστορίας, ως μία κοινή γλώσσα, που μας βοηθά να καταλάβουμε καλύτερα γιατί είμαστε εδώ που είμαστε. Παράλληλα μας επηρεάζουν και οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες. Στα δύο τωρινά μας έργα για παράδειγμα, νομίζω ενώθηκαν μια ανάγκη που είχαμε μετά τον covid για κωμωδία και η επιθυμία να σχολιάσουμε κάτι για αυτό που γίνεται πολύ κοντά μας…

-Πώς είναι να σας σκηνοθετεί ο Κώστας Παπακωνσταντίνου; 

Δημιουργικό και απελευθερωτικό. Ο Κώστας καθοδηγεί τον ηθοποιό με μία μέθοδο που στηρίζεται στον παρτενέρ που έχεις απέναντι σου και όχι στον εαυτό σου, σου δίνει ελευθερία έκφρασης πάνω στη σκηνή και είναι ανοιχτός  να κάνεις κάτι διαφορετικό από ότι έχει συμφωνηθεί, ακόμη και να πεις λόγια εκτός του έργου, με μόνη προϋπόθεση, ότι είναι συμβατά με την ιστορία που η ομάδα έχει συμφωνήσει ότι θέλει να πει στο κοινό. 

-Δύσκολο να παίζεις σε δύο διαφορετικές παραστάσεις μέσα σε μία βδομάδα; 
 
Νομίζω εξαρτάται από το έργο. Τώρα για παράδειγμα, είναι και τα δύο έργα εξωστρεφείς κωμωδίες και απευθύνονται σε παρόμοιο κοινό. Νομίζω, αν το ένα ήταν δραματικό και εσωστρεφές, θα ήταν πιο περίεργο.

-Τι θα δούμε μετά τους «Κάλπηδες» και τον «Μπαμπάς ο Πόλεμος» από την ομάδα Πτωχαλαζόνες και προσωπικά από εσένα; Νέες παραστάσεις; 

Η επόμενη παραγωγή της ομάδας μας θα είναι ένα σπουδαίο, σύγχρονο, ελληνικό  έργο, «ο Δεσμώτης»  της Νατάσας Σίδερη. Το έργο έχει βραβευτεί  και έχει ανέβει στο εξωτερικό αλλά περιέργως, όχι ακόμη στην Ελλάδα. Εκτός ομάδος θα συμμετέχω στο «Βικτόρ, ή τα παιδιά στην εξουσία» που θα ανέβει στο θέατρο Σταθμός.

Πληροφορίες παραστάσεων
«Οι Κάλπηδες» από τις 20 Οκτωβρίου, κάθε Τετάρτη και Κυριακή στις 18:15 στο στο θέατρο OLVIO (Ιερά Οδού 67 & Φαλαισίας 7, Αθήνα). «Ο Μπαμπάς ο Πόλεμος» από τις 19 Οκτωβρίου, κάθε Σάββατο στις 18:00, επίσης στο θέατρο OLVIO.