Buddy cop movies we love

Ένα αφιέρωμα στο ξεχασμένο μα άκρως λαοφιλές και διασκεδαστικό είδος του Buddy Cop Movie. Ταινίες με εκρήξεις, κυνηγητά και εύστοχες ατάκες με «αρσενικό χιούμορ και ηθικά διδάγματα μέσα από ποταμό δράσης, που συνήθως αντάλλασσαν μεταξύ τους οι γοητευτικοί ήρωες μπάτσοι που μέσα από τις αντιθέσεις τους δημιουργούσαν ένα γοητευτικό και εκρηκτικό δίδυμο. 

Ακολουθεί μια αναδρομή σε 10 από τις σημαντικότερες ταινίες του εμπορικού Αμερικάνικου genre, χωρίς σειρά αξιολόγησης.

The Other Guys (2010) 

(Will Ferrell & Mark Wahlberg)

Παραγνωρισμένη κωμωδία που αναδεικνύει την ανέλπιστη χημεία μεταξύ Ferrel και Wahlberg. Ένα εξαιρετικό δείγμα διδύμου μπάτσων, με έντονη τη δοσολογία παρωδίας του είδους και με εξαιρετικό timing στην κωμωδία ανάμεσα σε έναν awkward και ατσούμπαλο πρώην νταβατζή που μυστηριωδώς έχει τρελή πέραση στις γυναίκες και σε έναν φιλόδοξο αστυνομικό που θέλει να σταυρώσει υπόθεση. Ειδική μνεία στον Μάικλ Κίτον στο ρόλο του επιθεωρητή με τις συχνές αναφορές στους TLC.  

Freebie and The Bean (1974) 

(James Caan & Alan Arkin)

O Freebie και ο Bean είναι δυο επιθεωρητές που έχουν σκοπό ζωής να πιάσουν τον Red Meyers, έναν τοπικό μεγαλοαπατεώνα. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να κάνουν το San Francisco ίσιωμα. Από τα χέρια του υποτιμημένου auteur, Richard Rush έρχεται αυτό το χαοτικό buddy cop ταινιάκι που όρισε το είδος για πολλά χρόνια. Ο Arkin υποδύεται έναν Μεξικανό μπάτσο και στην ερμηνεία του συγκεντρώνει τόσα ρατσιστικά κλισέ για τους Μεξικάνους και τόσα ομοφοβικά σχόλια που φαντάζουν απίθανο να είχαν βρει το δρόμο τους σε ένα σημερινό σενάριο. 

Miami Vice (2006) 

(Jamie Foxx & Colin Farrell)

O μάστορας των «νυχτερινών» αστυνομικών ταινιών και των ατμοσφαιρικών υποθέσεων από βασανισμένα αρσενικά στην υπηρεσία του νόμου ή στα γρανάζια του εγκλήματος, ο Michael Mann είχε ξεκινήσει την καριέρα του από την τηλεοπτική σειρά «Οι Σκληροί του Μαϊάμι» στη δεκαετία του 80. Μετά την καταξίωση και αριστουργήματα όπως Heat και Insider, ο Mann όχι μόνο δεν αποκλήρωσε το τηλεοπτικό του παρελθόν αλλά το επισκέφτηκε ξανά, περήφανα και με φρέσκια ματιά. Αποθέωση της πόζας, της στυλιζαρισμένης βίας και του ατμοσφαιρικού σασπένς που προδίδεται μονάχα από τα υπερφορτωμένα ψηφιακά πλάνα.

Die Hard with A Vengeance (1995)

(Bruce Willis & Samuel L. Jackson)

Ο John McClane ακολουθούσε σόλο καριέρα στην άκρως απολαυστική σειρά ταινιών «Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει», την εποχή που ο Bruce Willis ήταν ένας από τους πιο ακριβοπληρωμένους σταρ. Όμως στο δεύτερο σίκουελ, με τίτλο Die Hard with A Vengeance μοιράστηκε τους σαρκασμούς και τον τσαμπουκαλεμένο χαβαλέ του με τον Samuel L. Jackson. Η απίθανη χημεία μεταξύ τους και η εμμονή με τα ρατσιστικά σχόλια του McClane που έκαναν έξαλλο τον Jackson, είναι από τα πιο απολαυστικά πράγματα σε μια περιπέτεια που χωλαίνει μόνο στο τελευταίο μέρος της και την χάρτινη και αγεωγράφητη δράση.

Τraining Day (2001)

Denzel Washington & Ethan Hawke 

Αν και δεν διαθέτει ίχνος χιούμορ, το Τraining Day ανήκει δικαιωματικά στις buddy cop ταινίες που άφησαν το αποτύπωμά τους την προηγούμενη δεκαετία. Μια από τις λίγες φορές που ο Denzel Washington δεν είναι σε correct ρόλο – αντίβαρο στο λευκό οικογενειακό πρότυπο του Hanks, και αντ’ αυτού ερμηνεύει έναν βρώμικο μπάτσο που θέλει να σκληραγωγήσει και να διαφθείρει έναν rookie. Καλογυρισμένο δράμα του Antoine Fuqua με ελαφρώς σχηματική πλοκή και εύκολα ηθικά διδάγματα, το οποίο απογειώνει η  χημεία του Ethan Hawke με τον Washington στα κακόφημα πεζοδρόμια του L.A.

The Naked City (1948)

(Barry Fitzgerald & Don Taylor)

Πιθανότατα άγνωστο στο ευρύ κοινό, το  “The Naked City” του Jules Dassin επηρέασε σωρεία αμερικάνικων σειρών όπως το “Law & Order” αλλά και τον Michael Mann. Γυρισμένο στη Νέα Υόρκη με εξαιρετική δόση ρεαλισμού στα όρια του δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ, το φιλμ έχει στο επίκεντρό του τον ντετέκτιβ Dan Muldoon (Barry Fitzgerald) που συνεργάζεται με τον νεότερό του Jimmy Halloran (Don Taylor) σε μια υπόθεση στυγερής δολοφονίας. Πρωταγωνιστής της ταινίας όμως είναι η ίδια η Νέα Υόρκη σε μια απεικόνιση που σίγουρα ενέπνευσε μετέπειτα τον Μάρτιν Σκορσέζε.

Lethal Weapon (1987)

(Mel Gibson & Danny Glover)

Ίσως το καλύτερο δείγμα αστυνομικής κωμωδίας, σε έναν διαχρονικά απολαυστικό συνδυασμό του Mel Gibson στο ρόλο του αυτοκαταστροφικού και ολίγον μανιακού αστυνόμου Riggs και τον Danny Glover στον ρόλο του οικογενειάρχη Murtaugh. Εξαιρετικό χιούμορ και παλιομοδίτικη δράση σε μια αποθέωση της αισθητικής των αστυνομικών ταινιών της δεκαετίας του 80, το Φονικό Όπλο είναι κατά βάθος ένα πολύ σκοτεινό θρίλερ με ήρωες που μάχονται τη μαύρη πλευρά τους. Ένα ακόμα σίκουελ θα ήταν καλοδεχούμενο.

48 Hrs (1982)

(Nick Nolte & Eddie Murphy)

Η γενική αντίληψη είναι πως το “48 Hrs.” ήταν το όχημα για να λανσάρει την καριέρα του νεαρού Eddie Murphy. Όμως δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι αυτή ήταν η πρώτη ταινία που έκανε το crossover στο mainstream κοινό, βασιζόμενος στη θεματική του Blaxploitation: ένας μαύρος πρώην κατάδικος που πέρασε στην πλευρά του νόμου και οπλοφορεί στους δρόμους. Η χαρισματική περσόνα Murphy και ο έξοχα βαρύς Nolte δημιουργούν ένα έξοχο δίδυμο ανταγωνιστών/συνεργατών στην ταινία του Walter Hill, που προκαλούν γέλιο χωρίς να παίζουν κωμικά και είναι σκληροί χωρίς να μιλούν τη βίαιη  γλώσσα του πεζοδρομίου.

Midnight Run (1988) 

(Robert De Niro & Charles Grodin)

Ένας κυνηγός κεφαλών, ο Jack Walsh (Robert De Niro) είναι στην αναζήτηση ενός λογιστή της μαφίας με το παρατσούκλι "The Duke" τον οποίο πρέπει να επιστρέψει στην φυλακή.  Για να εισπράξει την αμοιβή του, ο Walsh θα πρέπει να ταξιδέψει με τον Duke. Άριστο κινηματογραφικό δίδυμο με υποδειγματικό timing και υψηλή κλάση ψυχαγωγίας στη σκηνοθεσία του (εξαφανισμένου πια) Martin Brest. O De Niro πραγματικά λάμπει σε αυτό το κυνηγητό και απολαμβάνει με την καρδιά του να ξεστομίζει ατάκες όπως “here come two words for you: Shut the fuck up”

Turner & Hooch (1989)

(Tom Hanks) 

Δύσκολα κάποιος θα διαφωνήσει για το πόσο απολαυστική ήταν η πρώτη περίοδος της καριέρας του Tom Hanks με ταινίες όπως το Big και το Bachelor Party. Στο Turner & Hooch ξεδίπλωσε ίσως για τελευταία φορά με ακομπλεξάριστο τρόπο την κωμική του φλέβα στο ρόλο του μπάτσου που θα συνεργαστεί με το πιο σαλιάρικο σκυλί στον κόσμο για να ανιχνεύσουν έναν δολοφόνο. Τα σάλια του Hooch και η απελπισία στο βλέμμα του Turner όταν δεν μπορεί να κοντρολάρει τον μεγαλόσωμο σκύλο είναι το selling point αυτής της κωμωδιούλας που γνώρισε τεράστια εισπρακτική επιτυχία πατώντας με τον τρόπο της στο αρχέτυπο των buddy cop movies.