Οι κινηματογραφικές... πατάτες που λατρεύουμε να μισούμε!
Όλοι μας απολαμβάνουμε τις πολυεπίπεδες και σκεπτόμενες διηγήσεις, τα ευαίσθητα σενάρια με ανθρώπινο πυρήνα, τις καλοσκηνοθετημένες σκηνές δράσης και την περίτεχνη φωτογραφία, τις εντυπωσιακές ερμηνείες και την εξαίρετη μουσική. Παρ' όλα αυτά (και ειδικά σε ο,τι αφορά την ποπ κουλτούρα), μερικές φορές θέλουμε απλώς να κλείσουμε το μυαλό μας, και να απολαύσουμε μία ανεπανάληπτη πατάτα! Μερικές φορές, ακόμη και οι πιο κακοφτιαγμένες ταινίες καταφέρνουν να μας διασκεδάσουν, παρά τα κακά γραφικά, τις παιδιάστικες ερμηνείες και την ανέμπνευστη σκηνοθεσία. Αυτά είναι τα αγαπημένα μας Guilty Pleasure Movies!
Constantine (2005)
Ο σκηνοθέτης Francis Lawrence έχει την ικανότητα να μετατρέπει ακόμη και τα πιο τραγελαφικά κόνσεπτς σε συναρπαστικά δίωρα (βλέπε «I Am Legend»), και το «Constantine» του 2005 δεν αποτελεί εξαίρεση! Βασισμένο στον εμβληματικό χαρακτήρα του Alan Moore, το «Constantine» του Lawrence αγνοεί τις πιο σοβαρές πτυχές του αυθεντικού κόμικ για να δημιουργήσει ένα over-the-top μεταφυσικό πανηγύρι γεμάτο καλτ ατάκες, παρατραβηγμένα γκάτζετς και αμφίβολα ειδικά εφφέ, με τον άρχοντα του camp Keanu Reeves στο τιμόνι και ένα εντυπωσιακό ροστερ βραβευμένων ηθοποιών (Rachel Weisz, Tilda Swinton, Peter Stormane) σε μία σειρά από θεότρελους ρόλους. Το αποτέλεσμα είναι απολαυστικό, και μία ανεπανάληπτη, νοσταλγική 2000s χρονοκάψουλα!
Cliffhanger (1993)
O Sylvester Stallone έχει αναρίθμητες κακές και καλές ταινίες στο βιογραφικό του, ειδικά κατά τη διάρκεια της θρυλικής πορείας του στο σινεμά της δεκαετίας του '80 -αλλά καμία κακή ταινία του Sly δεν είναι πιο καλή από το «Cliffhanger» του 1993! Sylvester Stallone και Michael Rooker παραδίδουν εδώ τις χειρότερες ερμηνείες της καριέρας τους, σε μία ασταμάτητη περιπέτεια στα Βραχώδη Όρη που από τη μία μας συναρπάζει με τις καλογυρισμένες σκηνές δράσης, και από την άλλη μας ξεκαρδίζει με τα απαράδεκτα ειδικά εφφέ και το γελοιωδέστατο σενάριο. Σκέτη απόλαυση!
Mystery Men (1999)
Το «Mystery Men» είναι μία από αυτές τις ξεχασμένες υπερηρωικές ταινίες των 90's που δεν κατάφεραν να γνωρίσουν επιτυχία -αλλά σήμερα αποτελούν αναπάντεχες και ενδιαφέρουσες παραδοξότητες. Παρ' όλο που σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί καλή ταινία, συστήνω ανεπιφύλακτα το «Mystery Men» σε όσους έχουν έστω και το παραμικρό ενδιαφέρον για την υπερηρωική μυθολογία, μιας και αποτελεί μία άνιση μα τολμηρή αποδόμηση του είδους σε μία περίοδο όπου το είδος βρισκόταν ακόμη σε βρεφικό στάδιο. Το φιλμ αμφιταλαντεύεται άχαρα ανάμεσα σε πολυάριθμα διαφορετικά ύφη (είναι παρωδία; κωμωδία; εναλλακτική περιπέτεια;) και χαρακτηρίζεται από μία μισοτελειωμένη, ερασιτεχνική αισθητική -αλλά κάτω από την επιφάνεια κρύβεται μία οξυδερκής εξερεύνηση των υπερηρωικών tropes, καθώς και μία σειρά από απίθανες προβλέψεις που έγιναν αληθινές τις επόμενες δεκαετίες -από το λεξιλόγιο των υπερηρωικών team-ups, μέχρι το κωμικό ύφος των «Guardians» και τις ψυχολογικές θεματικές του «Glass».
X-Men Origins: Wolverine (2009)
Μετά από τρεις εμπορικά επιτυχημένες ταινίες στις αρχές της χιλιετίας, το franchise των X-Men βρισκόταν σε δημιουργικό αδιέξοδο το 2009 -και τα μεγάλα κεφάλια της Fox αποφάσισαν να επενδύσουν σε ένα prequel που εξερευνά τις πρώτες περιπέτειες του Wolverine. Το αποτέλεσμα απογοήτευσε το κοινό, αγνοώντας τις πιο εγκεφαλικές πτυχές των προκατόχων του και εστιάζοντας σε μία σειρά από παρατραβηγμένες ψευτο-κουλ σεκάνς που έκαναν τον Logan να μοιάζει με παραφουσκωμένο κάγκουρα -και φυσικά, εμείς το λατρεύουμε για αυτόν ακριβώς το λόγο!
Commando (1985)
Αν το «Cliffhanger» είναι η καλύτερη κακή ταινία του Σταλόνε, τότε σίγουρα το «Commando» είναι η καλύτερη κακή ταινία του Σβαρτζενέγκερ! Στο απόγειο της καριέρας του, ο Άρνολντ ενσαρκώνει έναν τσαντίλα Κομάντο που παλεύει να σώσει την μονάκριβη κόρη του, σε ένα ξεκαρδιστικό καλτ αριστούργημα που ποσώς ενδιαφέρεται για το σεναριακό βάθος και τη σκηνοθετική βιρτουοζιτέ, εστιάζοντας αντιθέτως στις καρτουνίστικες σεκάνς δράσης, τις καμένες ατάκες και φυσικά, τα γυαλιστερά Σβατζενεγκερικά μούσκουλα! 10/10!
