Από τον Μπομπ Σφουγγαράκη μέχρι τα Looney Tunes!
Τα κινούμενα σχέδια είναι ένα μέσο ιδιαιτέρως ευέλικτο: Ταινίες τρόμου, ψυχεδελικά ταξίδια, δακρύβρεχτα δράματα, συναρπαστικές περιπέτειες, το animation μπορεί να πει ιστορίες για κάθε γούστο και για κάθε ηλικία -και ειδικά τα τελευταία χρόνια, το κοινό δείχνει να προτιμά τα κινούμενα σχέδια με πολυεπίπεδα σενάρια και συγκινητικά νοήματα, όπως το πρόσφατο «Inside Out 2»!
Οι ρίζες του animation ωστόσο βρίσκονται στην κωμωδία -με τις πρώτες animated παραγωγές του 20ου αιώνα να εστιάζουν στο slapstick και στο καθαρόαιμο χιούμορ. Η οπτική κωμωδία είναι ένα από τα πιο παρθένα και δύσκολα κινηματογραφικά είδη, με τα κινούμενα σχέδια να προσφέρουν απύθμενες δυνατότητες στον συγκεκριμένο τομέα -και δυστυχώς, τα πλήρως χιουμοριστικά καρτούν σπανίζουν την σήμερον ημέρα, με τα μεγάλα στούντιο να εστιάζουν κυρίως στις συγκινητικές δραμεντί.
Ευτυχώς, υπάρχει ένα απτόητο franchise που διατηρεί ζωντανό το απενοχοποιημένο slapstick -και αυτό είναι το «Despicable Me» της Illumination! Οι περιπέτειες του Gru και της τρελοπαρέας του εστιάζουν εξ ολοκλήρου στην κωμωδία και, καθώς περιμένουμε την κυκλοφορία του πολυαναμενόμενου «Despicable Me 4», ρίχνουμε μια ματιά στα αγαπημένα μας κωμικά κινούμενα σχέδια των τελευταίων είκοσι ετών!
The Pirates! (2012)
Κάθε animation τεχνική προσφέρει τελείως διαφορετικές δυνατότητες για χιούμορ, και το αξεπέραστο claymation της Aardman δεν πάει πίσω: Το κορυφαίο βρετανικό στούντιο χρησιμοποιεί τις ξεκαρδιστικές δυνατότητες της πλαστελίνης εδώ και δεκαετίες για να μας προσφέρει μερικά από τα πιο iconic δείγματα οπτικής κωμωδίας, από το «Chicken Run» και το «Wallace and Gromit», μέχρι το εντελώς βουβό «Shaun the Sheep». Συγκεκριμένα, εμείς εδώ ξεχωρίζουμε το μοντυπαϊθονικό «The Pirates» του 2012, όπου ένα χαβαλετζίδικο τσούρμο από κουρσάρους μπλέκεται σε μία σπαρταριστή περιπέτεια.
Minions (2015)
Το Απαισιότατο franchise της Ιllumination αποτελεί «τελευταίο οχυρό» για το καθαρόαιμο κινηματογραφικό slapstick, κρατώντας ζωντανή την κληρονομιά του Buster Keaton, των Looney Tunes και των Silly Symphonies. Τα κίτρινα πλασματάκια του στούντιο έχουν γοητεύσει γενιές μικρών και μεγάλων και, το 2015, απέκτησαν την πρώτη τους solo ταινία, φέρνοντας τα πάνω κάτω στο παγκόσμιο box office. Το slapstick της Illumination είναι δημιουργικό και ξέφρενο, και η ταινία καταφέρνει, πέρα από κάθε προγνωστικό, να προσδώσει χαρακτήρα στους βωβούς πρωταγωνιστές της -δυστυχώς, οι ιστορικά κάπως αναξιομνημόνευτοι human characters του στούντιο καταβροχθίζουν εδώ το runtime, στερώντας μέρος του spotlight από τα ασύγκριτα Minions. Θέλουμε περισσότερα Minions!!
Angry Birds 2 (2019)
Στη δεκαετία του 2010 υπήρχαν διάφορα χιουμοριστικά franchise κινουμένων σχεδίων, από το «Hotel Transylvania» και το «Open Season», μέχρι το «Ice Age» και το «Madagascar». Ένα από τα πιο ξεχασμένα (και πιο υποτιμημένα) franchise της περιόδου είναι το «Angry Birds», με τη δεύτερη ταινία της σειράς συγκεκριμένα να φέρει την υπογραφή του αθεόφοβου Thurop Van Orman -και να χαρακτηρίζεται από σπαρταριστό design, απίθανες ερμηνείες, και εκκεντρικά, απρόσμενα gags!
The Emperor's New Groove (2000)
Η Disney δε συνηθίζει να μας προσφέρει καθαρόαιμα κωμικά φιλμ, προτιμώντας συνήθως να συνδυάσει χιούμορ και δράμα σε ταινίες με ευρύτερο φάσμα. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 ωστόσο, το κολοσσιαίο στούντιο περνούσε κρίση ταυτότητας -δοκιμάζοντας πολυάριθμα διαφορετικά ύφη, τεχνικές, και προσεγγίσεις. Συγκεκριμένα, το «Emperor's New Groove» του 2000 πέρασε από διάφορες εκδοχές κατά τη διάρκεια της παραγωγής του (αρχικά επρόκειτο να είναι ένα σοβαροφανές, παλιομοδίτικο μιούζικαλ), αλλά τελικά κατέληξε να είναι μία χαζοχαρούμενη κωμική περιπέτεια γεμάτη εμβληματικές ατάκες, top χαρακτήρες, απίθανο artstyle και φυσικά, την μοναδική ερμηνεία του Patrick Warburton στο ρόλο του Kronk.
The Spongebob Squarepants Movie (2004)
Αν μας ρωτάτε, η πρώτη ταινία του Μπομπ Σφουγγαράκη είναι η πιο ξεκαρδιστική ταινία κινουμένων σχεδίων που έχουμε δει ποτέ! Το animation εδώ μας προσφέρει μερικές από τις πιο απρόσμενα σπαρταριστές στιγμές του σύγχρονου σινεμά, και φυσικά, οι αξεπέραστα κουφιοκέφαλες ερμηνείες των Tom Kenny και Bill Fagerbakke έχουν αφήσει ιστορία.
Bonus: Looney Tunes Back In Action (2003)
Τα Looney Tunes είναι οι αδιαμφισβήτητοι άρχοντες της visual κωμωδίας, με σχεδόν 100 χρόνια ασταμάτητης παρουσίας στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη. Μπορεί το «Looney Tunes: Back in Action» του 2004 να μην είναι εξ ολοκλήρου animated, αλλά αποτελεί μία από τις ελάχιστες full-length κινηματογραφικές εμφανίσεις των αγαπημένων μας ηρώων -και περιέχει έναν τόνο σινεφίλ αναφορές, άφθονο εμπνευσμένο slapstick, καθώς και τη συμμετοχή του πάντα αξιαγάπητου Brendan Fraser.
