Πιράνχας και μπαρακούντα με κοφτερά δόντια, αλιγάτορες στους υπονόμους, θανάσιμες όρκες και τεράστια ανακόντα. Θα το σκεφτείτε για δεύτερη φορά όταν μπείτε ξανά στο νερό.


Η ταινία υδάτινου τρόμου «Τα Σαγόνια του Καρχαρία» (“Jaws”) του Steven Spielberg υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες όλων των εποχών και η αρχή των σύγχρονων blockbusters (μαζί με άλλες ταινίες της εποχής σαν το “Star Wars”, “Superman” και “Alien”). 

Κυκλοφόρησε στις αμερικανικές αίθουσες στις 20 Ιουνίου 1975 και οι θεατές έκαναν ουρές για να βρεθούν αντιμέτωποι μπροστά στον απόλυτο καλοκαιρινό τρόμο: Έναν τεράστιο καρχαρία που επιτίθεται σε ανυποψίαστους λουόμενους σε μία μικρή παραθαλάσσια πόλη. Κανείς δε θέλει να βρεθεί σε μία τέτοια κατάσταση.

Η επιτυχία του “Jaws” άνοιξε την όρεξη σε πολλούς άλλους σκηνοθέτες και παραγωγούς και τα επόμενα χρόνια εμφανίστηκαν πάμπολλες ταινίες – οι περισσότερες χαμηλού προϋπολογισμού –με ίδια θεματική και διάφορα θαλάσσια πλάσματα που σκορπούν τον τρόμο και την ανησυχία. Προσπάθησαν να αρπάξουν ένα μικρό μερίδιο από την επιτυχία του Spielberg, με ανάμικτα αποτελέσματα (οι περισσότερες ήταν σκέτη αντιγραφή, κάποιες άλλες κάπως καλύτερες). Σας παρουσιάζουμε πέντε από αυτές και μία πιο πρόσφατη.

Πιράνχα, τα Σαρκοφάγα (1978)
To “Piranha” ήταν η δεύτερη μεγάλη ταινία του Αμερικανού σκηνοθέτη Joe Dante (βλέπε “Gremlins), με συμπαραγωγό τον πρόσφατα αποβιώσαντα Roger Corman. Ο υδάτινος τρόμος εδώ έρχεται με τη μορφή πεινασμένων και γενετικά τροποποιημένα – με κοφτερά δόντια – πιράνχα. Από κάποιο λάθος απελευθερώνεται ένας μεγάλος αριθμός από αυτά σε ένα ποτάμι κοντά σε ένα θέρετρο διακοπών, με τα «ορεξάτα» ψαράκια να τρυπώνουν σε πισίνες και αποχετεύσεις και να προκαλούν λουτρό αίματος.

Αλιγάτορας: Στο Στόμα του Κροκοδείλου (1980)
Ο αστικός μύθος που θέλει αλιγάτορες και κροκόδειλους να κυκλοφορούν κάτω από τα πόδια μας σε υπονόμους καλά κρατεί, τουλάχιστον στις ΗΠΑ. Δε νομίζω να σουλατσάρουν αλιγάτορες και στους υπονόμους της Αθήνας, αλλά δε θα μας κάνει εντύπωση με όλα αυτά που βλέπουμε. Στην ταινία του 1980, ένα μωρό αλιγάτορας πετάγεται στην τουαλέτα ενός σπιτιού στο Σικάγο το 1968. 12 χρόνια αργότερα, ο ίδιος αλιγάτορας έχει επιζήσει στους υπονόμους και αφού τρέφεται από τα κουφάρια και απομεινάρια ζώων που τα ξεφορτώνεται εκεί ένα παράνομο εργαστήριο, ο αλιγάτορας μεταλλάσσεται σε κάτι μεγαλύτερο και πολύ πιο επικίνδυνο για τους κατοίκους του Σικάγο.

Ανακόντα (1997)
Το «Ανακόντα» βλέπεται ακόμα και σήμερα με μεγάλη ευχαρίστηση. Είναι από τις ταινίες που καθόρισαν με τον δικό της τρόπο τα 90s, με ένα απίθανο all-star cast πρωταγωνιστών, Ice Cube, Jennifer Lopez, Jon Voight, Eric Stoltz, Jonathan Hyde και Owen Wilson. Μία κινηματογραφική ομάδα ταξιδεύει στον Αμαζόνιο για να βρει και να καταγράψει μία χαμένη φυλή ιθαγενών. Μόνο που εκεί κάτω, στα σκοτεινά νερά, παραμονεύει ένα τεραστίων διαστάσεων φίδι ανακόντα.

Όρκα: Η Φάλαινα Δολοφόνος (1977)
Εμφανίστηκε δύο χρόνια μετά από τα «Σαγόνια του Καρχαρία» και έτυχε καλής υποδοχής στο box office. Ο κόσμος ήταν πεινασμένος τότε για κάθε λογής θαλάσσια τέρατα. Τι πιο λογικό να εμφανιστεί και μία αιμοβόρα φάλαινα όρκα, που είναι ακόμα πιο μεγαλόσωμη και επικίνδυνη από έναν καρχαρία; Μία τέτοια φάλαινα όρκα σκορπά τον τρόμο σε ένα ψαροχώρι του Καναδά, αφού πρώτα οι ντόπιοι ψαράδες είχαν εξολοθρεύσει την οικογένειά της. Ο καπετάνιος Nolan (Richard Harris) θα προσπαθήσει να αποτρέψει την όρκα να επιστρέψει στο ψαροχώρι, σε μία ταινία με εξαιρετικό cast (Charlotte Rampling, Bo Derek, Will Sampson, Robert Carradine) και μουσική από τον Ennio Morricone.

Sharknado (2013)
Η σειρά ταινιών “Sharknado” («Καρχαριοστρόβιλος») αποτελούν ένα μικρό φαινόμενο από μόνες τους, με το ενδιαφέρον πλέον για κάθε νέο τίτλο να πέφτει. Κανείς δεν περίμενε κάτι τόσο εξοργιστικό, που ξεκίνησε σαν μία τηλεταινία για το δίκτυο SyFy, να αποκτά φανατικό κοινό και να κάνει sold out κινηματογραφικές προβολές. Δώσε θάρρος στον χωριάτη, θα έλεγε κάποιος άλλος, με πέντε sequels και τρία spin-offs να κυκλοφορούν μετά την πρώτη ταινία του 2013. Σε εκείνη την πρώτη ταινία πρωταγωνιστούσε – όπως και σε όλες τις επόμενες - ο τεράστιος Ian Ziering (ο Steve του «Μπέβερλι Χιλς») που προσπαθεί να σώσει την πρώην γυναίκα του και την κόρη του από έναν ανεμοστρόβιλο που έχει ρουφήξει χιλιάδες καρχαρίες από τη θάλασσα και τους αμολάει στο αστικό Λος Άντζελες. Βρέχει καρχαρίες!

Μπαρακούντα: Η λαιμητόμος του βυθού (1978)
Τα ψάρια μπαρακούντα έχουν κοφτερά δόντια σαν τα πιράνχας, πιο μακρύ και λεπτό σώμα και φτάνουν σε μήκος ακόμα και τα 1.7 μέτρα. Γιατί να μην κάνουμε και με αυτά μία ταινία υδάτινου τρόμου; Μέσα από ένα top secret κρατικό πείραμα, μια «φουρνιά» από πεινασμένα μπαρακούντα κάνουν ντου στους κατοίκους μίας παραθαλάσσιας πόλης, γνωστής για τους αστακούς της. Ένας θαλάσσιος βιολόγος και ένας σερίφης θα προσπαθήσουν να τα εμποδίσουν και να ξεσκεπάσουν το σκοτεινό σχέδιο. Το σενάριο χιλιοειπωμένο, αλλά η ταινία είναι super fun. Περνάς καλά, με λίγα λόγια και ελάχιστα… μέσα. Κοίτα τι ζημιά μπορεί να κάνει ένας τροπικός λούτσος.