Είστε πραγματικά φίλοι/ες;

Ας μην γελιόμαστε. Όταν χωρίζεις, όταν χάνεις τη δουλειά σου, ή βιώνεις μια απώλεια ή όταν συμβαίνει μια ομαδική, δύσκολη κατάσταση, σαν κι αυτή που βιώνουμε, θα βρεθούν πολλοί στο πλάι σου. Ευτυχώς, γιατί τους έχεις ανάγκη. Όσο σκληρό και κυνικό κι αν ακούγεται, και εκείνοι έχουν την ανάγκη να προσφέρουν τον ώμο τους σε σένα. Ικανοποιούν ένα κομμάτι του εαυτού τους που σχετίζεται με την συμπόνοια και τον αλτρουισμό. 

Σκέψου τώρα, πόσοι ήταν δίπλα σου χαμογελαστοί όταν ήσουν τρελά ερωτευμένη; Όταν βρήκες τη δουλειά των ονείρων σου και, άκου να δεις, τα χρήματα ήταν πολύ καλά; Όταν ο μπαμπάς σου πήρε προαγωγή και σταθήκατε οικονομικά καλύτερα ως οικογένεια;

Πώς συμπεριφέρθηκαν οι φίλες/οι σου στις καλύτερες περιόδους της ζωής σου; Χάρηκαν πραγματικά για σένα ή μήπως η ζήλεια τους έτρωγε τα σωθικά; Σε άφηναν να το ζήσεις όπως ήθελες ή σου έβαζαν λόγια; 

Και για να μην λέμε μόνο για τους άλλους, πώς αντιδράς εσύ στις χαρές των φίλων σου; 

Γιατί εκεί φαίνονται τελικά οι φίλοι: στις χαρές και όχι στις φουρτούνες. Φίλοι είμαστε, όχι καπετάνιοι.