Απευθύνομαι σε όσους αγαπούν τον χάρτη.
Η εικόνα του σχολικού χάρτη είναι μια εικόνα γνώριμη και οικεία, από τα παλιά. Συνδέεται με προσωπικές ιστορίες του καθενός μας, αποτελεί όμως ταυτόχρονα μέρος της συλλογικής μας μνήμης. Είναι χαρακτηριστικό της σχολικής τάξης από την οποία όλοι έχουμε περάσει και συνεχίζουμε να περνάμε ή μιας δημόσιας υπηρεσίας που επισκεπτόμαστε. Η Κατερίνα Ρότσου πριν από δυόμιση χρόνια, περίπου, ένιωθε έντονα την ανάγκη να δημιουργήσει κάτι και να αφοσιωθεί σε αυτό. Κάποια στιγμή, πρόσεξε τους χάρτες στο σχολείο της κόρης της και από τότε άρχισε να ανακαλύπτει χάρτες και να βλέπει ότι βρίσκονται παντού. Έτσι της ήρθε η ιδέα για το thegreekbag, δηλαδή τσάντες που απεικονίζουν χάρτες. Για το thegreekbag μιλήσαμε με την Κατερίνα Ρότσου. Διαβάστε τα όσα ενδιαφέροντα είπε στον Παναγιώτη Λουκά.
O βασικότερος λόγος για την ίδρυση της επιχείρησης ήταν η ανάγκη για δημιουργία, η χαρά που παίρνεις αναζητώντας τρόπους να εκφραστείς. Να εκφραστώ από την μία ήταν βασικό λοιπόν κι από την άλλη ήδη ευθύς εξαρχής συμπεριέλαβα στην σκέψη μου και τον τελικό αποδέκτη. Αποφάσισα να δουλέψω το κομμάτι εκείνο που θα μιλούσε σε μια ομάδα ανθρώπων με τους οποίους ταυτιζόμουν εκείνη τη χρονική στιγμή. Απευθύνομαι σε όσους τους απασχολεί η Ελλάδα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Το όλο εγχείρημα είναι μια πρόσκληση που θα μπορούσε να φέρει τον τίτλο, ας μιλήσουμε λοιπόν για την Ελλάδα. Ας εστιάσουμε στον τόπο. Ταυτόχρονα όμως - και αυτό προσπάθησα να συνδυάσω - βασικός στόχος ήταν να έχω την δυνατότητα να βιοποριστώ μέσα από τη δουλειά μου. Πώς μπορώ να κάνω αυτό που μου αρέσει , αυτό που με εκφράζει και να αποδώσει επιπλέον καρπούς. Πώς να πάρει μορφή, να αυτονομηθεί στη συνέχεια και να με συνοδεύει. Στην αρχή απλά το πίστεψα, έδωσα πολλή ενέργεια και ήμουν πολύ αισιόδοξη. Νομίζω ότι η υπέρμετρη αισιοδοξία μου δεν άφησε κανέναν περιθώριο να μην προχωρήσει το εγχείρημα thegreekbag. Απλά δεν του το επέτρεψα.
Απευθύνομαι σε όσους αγαπούν τον χάρτη, σε όσους δυσκολεύονται να προσανατολιστούν, σε όσους θέλουν να δηλώσουν περήφανα την καταγωγή τους ή να κάνουν ένα statement, σε όσους βαριούνται στο μετρό να διαβάσουν ένα βιβλίο και ψάχνουν τρόπο και λόγο να μιλήσουν με τον απεναντί τους με αφορμή το αντικείμενο-χάρτη. Είναι ενα ενθύμιο για όσους αναγκάζονται ή επιθυμούν να φύγουν από την χώρα και δυσκολεύονται τελικά να την αποχωριστούν.Σε όσους την νοσταλγούν.
Ωραία θα ήταν σε αυτο το σημείο να είμαι σε θέση να μιλήσω για μεγάλα και λαμπρά σχέδια και εξιδανικευμένους στόχους. Αλλά αυτές τι μέρες, που άνθρωποι πνίγονται καθημερινά – μεταφορικά και κυριολεκτικά - που ο κόσμος όλος αλλάζει φορά και έρχονται τα πάνω κάτω, το μεγαλύτερο όραμα που έχω για την επιχείρησή μου είναι να είναι βιώσιμη. Και τελικά αυτό δεν μου φαίνεται και τόσο μικρό όραμα.
Η Ελλάδα δεν δίνει κανένα κίνητρο , αντιθέτως αυτό που πετυχαίνει περίφημα είναι να βάζει εμπόδια. Ακόμα κι αν φαινομενικά υπάρχει διάθεση να βοηθηθούν νέες επιχειρήσεις στο τέλος καταλήγουν ζημιωμένες. Είναι ένα στοίχημα που βάζεις με τον εαυτό σου και μια ευκαιρία να δοκιμάσεις τις δυνάμεις σου κάτω απο αντίξοες συνθήκες. Από την άλλη η Ελλάδα αποτελεί πηγή έμπνευσης και προσφέρει άφθονο υλικό για εκμετάλλευση. Απο κει και πέρα τα κίνητρα και τις ευκαιρίες τις δημιουργούμε οι ίδιοι στην Ελλάδα. Μόνοι μας ανοίγουμε δρομους εκεί που δεν υπάρχουν και βρίσκουμε τρόπους να ξεπεράσουμε τα εμπόδια. Νομίζω ότι πλέον έχει γίνει τρόπος ζωής στους περισσότερους. Δεν περιμένουμε να είναι εύκολα τα πράγματα. Ξέρουμε από την αρχή πριν ξεκινήσουμε την μέρα μας ότι θα έχουμε να παλέψουμε για να πετύχουμε το αυτονόητο. Θέλει δύναμη, υπομονή και περισσότερη δουλειά απ ότι φαντάζεσαι. Ενίοτε λιγοψυχώ και πολλές φορές έχω σκεφτεί να εγκαταλείψω το εγχείρημα αυτό. Με κάποιο τρόπο μαγικό όμως με κρατάει δέσμια και δεν τα έχω καταφέρει μέχρι τώρα.
Εχω κάνει πολλές προσπάθειες που δεν οδήγησαν πουθενά, έχω κάνει και λάθη ίσως και τραγικά και κατά καιρούς λανθασμένες επιλογές. Αλλά όπως ξέρουμε όλοι μας πολύ καλά, μέσα από τα λάθη μας μαθαίνουμε και μάλιστα μαθαίνουμε πράγματα που δεν θα είχαμε την ευκαρία να μάθουμε ποτέ με άλλο τρόπο. Ο,τι και να κάνει κανείς τελικά πάντα κερδισμένος βγαίνει. Το πρόβλημα είναι όταν δεν βλέπουμε νόημα στο να κάνουμε οτιδήποτε.
Η κρίση είναι το πλέον εύφορο έδαφος για ευκαιρίες, για ανατροπές και αλλαγές των σκηνικών. Για ανακατάταξεις. Αρκεί να οπλιστείς με δύναμη και θάρρος. Είναι η εποχή να συσπειρωθούμε, να αλληλοσυμπληρωθούμε, και να συνταξιδέψουμε! Και φυσικά κάθε αποτυχία ευπρόσδεκτη!
www.facebook.com/Thegreekbag
