Κόναν ο Βάρβαρος ή Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών; Κιάνου Ριβς ή Μπρένταν Φρέιζερ; 10 ταινίες που τις ακούμε δυνατά!


Ο κινηματογράφος και η heavy metal πήγαιναν πάντα χέρι χέρι, από την εποχή που οι Black Sabbath επέλεξαν το όνομά τους από την ομώνυμη ταινία τρόμου του Ιταλού σκηνοθέτη Μάριο Μπάβα. 

Η heavy metal μουσική από μόνη της είναι επαναστατική και δεν ακολουθεί τους παραδοσιακούς κανόνες και νόρμες που μας έχουν θέσει. Είναι extreme και ακούγεται δυνατά, είναι «η τέχνη της απόδρασης» σε κόσμους φανταστικούς, ονειρικούς, ακόμα και τρομακτικούς, χαρακτηριστικά που βρίσκουμε και σε πολλές ταινίες. 

Αφήνοντας έξω δεκάδες υπέροχα ντοκιμαντέρ για metal μπάντες που είναι μία κατηγορία από μόνα τους, θυμόμαστε 10 αγαπημένες ταινίες που ακούγονται δυνατά και είναι 100% heavy metal!

Κόναν ο Βάρβαρος (1982)
Δεν νομίζουμε να υπάρχει πιο true metal κινηματογραφικός χαρακτήρας από τον Άρνολντ Σβαρτσενέργκερ σαν Κόναν ο Βάρβαρος. Οι ταινίες με πρωταγωνιστή τον ήρωα Κόναν – ένας χαρακτήρας που «ξεπήδησε» μέσα από τα βιβλία του Αμερικανού συγγραφέα φανταστικής λογοτεχνίας, Ρόμπερτ Ε. Χάουαρντ – είναι η ονείρωξη του κάθε metalhead και περιλαμβάνουν τα πάντα μέσα: Ατσάλι, φωτιά, μαγεία, έρωτας και δυναμικές ηρωίδες, παράξενα πλάσματα, ήρωες και αντιήρωες, κόσμοι μαγικοί, μαύροι μάγοι και ξόρκια. Τα περισσότερα epic heavy metal συγκροτήματα πιστεύουν στον Κόναν. Manowar, Eternal Champion, Hammerfall, Manilla Road, οι Έλληνες Battleroar με κομμάτια όπως «Sword of Crom” και «The Tower of the Elephant”.


 
Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών (2001)
Αν ο Κόναν είναι η ονείρωξη των μεταλάδων, η τριλογία «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» του Πίτερ Τζάκσον ήταν η ολοκλήρωση. Βέβαια, οι μεταλάδες και οι metal μπάντες δεν περίμεναν τις ταινίες. Είχαν φροντίσει νωρίτερα. Η επιρροή των ομώνυμων έργων φαντασίας του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν μας πηγαίνει πίσω στη γέννηση της heavy metal και συνεχίστηκε τις δεκαετίες του ’80-’90, μέχρι και σήμερα. Δεκάδες μπάντες έχουν ονόματα από ήρωες, κακούς και τοποθεσίες που βρίσκουμε στα βιβλία: Burzum, Amon Amarth, Gorgoroth, δεκάδες Mordor και Nazgul, Cirith Ungol, Isengard, Gandalf, Sauron κ.α.

This is Spinal Tap (1984)
Απίθανο βρετανικό mockumentary, με μία κάμερα να ακολουθεί τη φανταστική heavy metal μπάντα των Spinal Tap – μία από τις πιο δυνατές μπάντες της Αγγλίας – στην περιοδεία τους στις ΗΠΑ. Τα όρια μεταξύ του πραγματικού και του ψεύτικου δοκιμάζονται στην ταινία του Ρομπ Ράινερ («Misery”, “Στάσου Πλάι Μου»), όπως και οι σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της μπάντας. Ακόμα και σήμερα, πολλοί θεωρούν ότι οι Spinal Tap ήταν μία πραγματική μπάντα. Μήπως έχουν δίκιο τελικά; Όταν βγαίνεις στη σκηνή και παίζεις μπροστά σε κοινό, τι σε κάνει λιγότερο αληθινό; Το αριστουργηματικό rockumentary “This is Spinal Tap” είναι πάνω από όλα μία σάτιρα γύρω από τον κόσμο της μουσικής βιομηχανίας και του θεάματος, αυτή που ανεβάζει και κατεβάζει καριέρες. Τη μία μέρα βρίσκεσαι στην κορυφή, την άλλη πίσω σε μισοάδειους συναυλιακούς χώρους.  

Ace Ventura – Ντετέκτιβ Ζώων (1994)
O Ace Venture (Τζιμ Κάρεϊ) είναι ένας άτσαλος ντετέκτιβ στο Μαϊάμι που αντί να ψάχνει χαμένους ανθρώπους, αναλαμβάνει υποθέσεις χαμένων ζώων. Η αποστολή που του τίθεται για να βρει τη χαμένη μασκότ της ομάδας των Miami Dolphins, λίγες μέρες πριν τους τελικούς του Super Bowl, ίσως τον ξελασπώσει. Σε μία απίθανη σκηνή, ο Τζιμ Κάρεϊ, φορώντας φλοράλ πουκάμισο (τον λες και πρωτοπόρο σήμερα), ψάχνει στοιχεία σε συναυλία των Cannibal Corpse, ανεβαίνοντας, μάλιστα, στη σκηνή μαζί με την μπάντα. 

Airheads (1994)
Βαθιά μέσα στα 90s, μπορεί κάποιος να φανταστεί καλύτερη rock/heavy μπάντα με μέλη τους Μπρένταν Φρέιζερ, Άνταμ Σάντλερ και Στηβ Μπουσέμι; Οι The Lone Rangers (πού πάτε με τέτοιο όνομα; ), αφού δεν κανένας δεν παίζει το demo τους, αποφασίζουν να εισβάλλουν στον μεγάλο τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό στο Λος Άντζελες, να πιάσουν ομήρους τους παραγωγούς (με ένα νεροπίστολο γεμάτο καυτερή σάλτσα) και να απαιτήσουν να παιχτούν τα κομμάτια τους. Στην ταινία βλέπουμε τον Lemmy σε μία μικρή αλλά αξέχαστη σκηνή, βλέπουμε live τους White Zombie, τι μπορεί να πάει στραβά; 

Bill & Ted’s Excellent Adventure (1989)
Στο μακρινό 2688, οι άνθρωποι ζούνε αρμονικά σε μία ουτοπική κοινωνία, με έμπνευση από τη φιλοσοφία και μουσική της θρυλικής μπάντας των Wyld Stallyns, των Δύο Σπουδαίων, δηλαδή του Μπιλ (Άλεξ Γουίντερ) και του Τεντ  (Κιάνου Ριβς). Ο Ρούφους (ο σπουδαίος κωμικός Τζωρτζ Κάρλιν), κάτοικος της μελλοντικής πόλης, στέλνεται 700 χρόνια πίσω στο χρόνο και την Καλιφόρνια του 1988, για να φροντίσει ότι οι νεαροί τότε Μπιλ και Τεντ,  δύο αφελείς μεταλάδες που δεν έχουν ιδέα τις τους φέρνει το μέλλον, θα φτιάξουν τη μουσική μπάντα και θα περάσουν τα μαθήματα ιστορίας στο σχολείο (αφού θα τους ταξιδέψει πιο πίσω στο χρόνο για να συναντήσουν από κοντά προσωπικότητες όπως ο αρχαίος Σωκράτης, ο Μπετόβεν και ο Φρόυντ). Αφού καλά είστε το 2688, γιατί σκαλίζετε το παρελθόν; Μην ψάχνετε πολλές απαντήσεις σε αυτή την απολαυστική κωμωδία.

Wayne’s World (1992)
Μπορούμε να την βάλουμε σε μία άτυπη τριάδα ροκ/μεταλ κωμωδιών, μαζί με το “Bill & Ted” και το “Airheads” (ίσως προσθέταμε και την ταινία των Beavis & Butthead; ), με πρωταγωνιστές… χαζοβιόληδες μεταλάδες και ροκάδες, σε μία εποχή που μεσουρανούσε το MTV και εκπομπές σαν το «Headbangers Ball”. O Γουέην (Μάικ Μάγερς) παρουσιάζει, μαζί με τον κολλητό Γκαρθ (Ντάνα Κάρβεϊ), ένα βραδινό αυτοσχέδιο τηλεοπτικό show από το υπόγειο του σπιτιού των γονιών του. Κατά τα άλλα, όλη μέρα πίνει, ξενυχτάει και πηγαίνει σε metal συναυλίες. Το show έχει επιτυχία και ένας μεγαλοπαραγωγός (Ρομπ Λόου) θέλει να το αποκτήσει, μαζί και την φιλενάδα μουσικό του Γουέην… Εμφανίζονται και οι Alice Cooper και Meat Loaf, με φοβερό soundtrack από Queen (κλασική σκηνή με το «Bohemian Rhapsody”), Black Sabbath, Ugly Kid Joe, Alice Cooper, Red Hot Chilli Peppers, Cinderella κ.α.

Έρικ ο Βίκινγκ (1989)
Βρετανική κωμωδία φαντασίας στα χνάρια των Monty Python – άλλωστε σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί ο Τέρι Τζόουνς – που διακωμωδεί με μοναδικό τρόπο την εποχή των Βίκινγκ και όλα τα στερεότυπα που έχουμε για αυτόν το βόρειο και ηρωικό λαό του παρελθόντος. Ο Τιμ Ρόμπινς πρωταγωνιστεί σαν Έρικ, ένας νεαρός Βίκινγκ, αρκετά πιο soft από αυτό που έχουμε στο μυαλό μας για τους Βίκινγκ, που μαζεύει μία παρέα συγχωριανών και τους οδηγεί σε μία παράτολμη αποστολή. Αν ο Έρικ ο Βίκινγκ έπαιζε σε μπάντα, ίσως αυτοί θα ήταν οι Amon Amarth, Enslaved και Ensiferum.

The Evil Dead (1981) / Evil Dead 2: Dead by Dawn (1987)
Αν το «Evil Dead” (γνωστό στην Ελλάδα και σαν «Νεκρός την Αυγή» και «Το Καταραμένο Άσμα») ήταν προϊόν κάποιας metal σκηνής, σίγουρα θα προερχόταν από την death metal σκηνή της Φλόριντα, με τους Deicide, Morbid Angel και Obituary. Άλλωστε, οι Deicide έχουν τραγούδι με τίτλο «Dead by Dawn”, μαζί με πολλές άλλες μπάντες που είναι φουλ επηρεασμένες από τις δύο ταινίες τρόμου του Σαμ Ράιμι. Βάζουμε και τις δύο ταινίες μαζί, μιας και δεν έχουν τεράστιες διαφορές μεταξύ τους, παρά το διάστημα έξι ετών που τις χωρίζει. Πρωταγωνιστεί ο «τρελαμένος» Μπρους Κάμπελ, που μαζί με μία παρέα φίλων, αποφασίζουν να περάσουν «ποιοτικό» χρόνο σε μία καλύβα στο δάσος. Μέσα στην καλύβα ανακαλύπτουν και σκαλίζουν πράγματα που δεν πρέπει, με αποτέλεσμα να ξυπνήσουν δαίμονες και λοιπά κακά πνεύματα. 

The Wicker Man (1973)
Η απόλυτη doom και folk ταινία, αξεπέραστη μέχρι σήμερα. Μέχρι και οι Iron Maiden έχουν τραγούδι με τίτλο «The Wicker Man”. Πρωταγωνιστεί o Έντουαρντ Γούντγαρντ στο ρόλο του αρχιφύλακα Νιλ Χάουι που στέλνεται σε ένα απομονωμένο νησί στη Σκωτία για να ερευνήσει την υπόθεση εξαφάνισης ενός 14χρονου κοριτσιού. Εκεί θα βρεθεί αντιμέτωπος με τους απόμακρους κατοίκους που πιστεύουν ακόμα στους παγανιστικούς θεούς των Κελτών, σε παράξενες δοξασίες και είναι σεξουαλικά απελευθερωμένοι. Οι κάτοικοι αρνούνται ακόμα και την ίδια την ύπαρξη του κοριτσιού. Ο αρχιφύλακας και καλός Χριστιανός θα συναντήσει και τον αρχηγό του νησιού, τον επιβλητικό Κρίστοφερ Λι.