Eχω κερί που μυρίζει "Timothée" aka η τέχνη της λατρείας

Από τις groupies έως τις followers – τα κορίτσια θαυμάζουν τα ινδάλματά τους μέχρι υστερίας

Δεν υπάρχει γυναίκα που να μη γυρίζει νοητά στην εφηβεία της ή στην πρώτη της νιότη και να μην αναπολεί τον «έρωτά» της για κάποιον διάσημο αστέρα είτε του μουσικού στερεώματος, του κινηματογράφου ή της τηλεόρασης.

Από τις πρώτες ροκ μπάντες μέχρι τους ασπρόμαυρους γόηδες του Χόλιγουντ, η λατρεία των κοριτσιών που ακολουθούν και θαυμάζουν σε βαθμό υστερίας τους αγαπημένους τους σταρ έχει μακρά ιστορία.

https://www.instagram.com/p/CEDZrk0gPJX/

Από τα σιδερότυπα μπλουζάκια, τις χαλκομανίες, τις αφίσες των 80s μέχρι τον σημερινό αναβρασμό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η έκφραση της λατρείας αυτής έχει περάσει πολλά στάδια και κάθε εποχή είχε τους δικούς της κώδικες, ωστόσο το κίνημα αυτό είναι ακόμα πιο παλιό κι ενδεχομένως να είναι συνδεδεμένο με τη φύση των κοριτσιών να ξεμυαλίζονται αλλά και να αγαπούν με πάθος και άνευ όρων το ίνδαλμά τους. Με τη λέξη που περισσότερο να καλύπτει αυτή την ιερή μανία, πολύ πριν εμφανιστούν οι followers των social media να ακούει στον όρο «groupie».

Στο λεξικό, ο όρος «groupie» έχει την ετυμολογία του σε (μουσικά) γκρουπ και περιγράφει ένα άτομο (συνήθως μια γυναίκα) που αναζητά σεξουαλική και / ή συναισθηματική οικειότητα με μια διασημότητα (ή άλλη ισχυρή μορφή φήμης ή εξουσίας).

Η έλξη για διασημότητες είναι τεράστια, έχει μακρά ιστορία και δεν ήταν λιγότερο εμφανής κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 και του 1960, όταν οι ίδιες οι groupies έκαναν τον εαυτό τους σεξουαλικά διαθέσιμο στους ποπ σταρ. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, ο παρακμιακός τρόπος ζωής πολλών σταρ έγινε γνωστός στο κοινό, με τη βοήθεια του underground ροκ Τύπου, ο οποίος τεκμηρίωσε αυτές τις υπερβολές με εκμεταλλευτικό τρόπο.

Η διάκριση που ήταν καθοριστική έγινε μεταξύ των οπαδών που ήθελαν απλώς μια σύντομη σεξουαλική συνεύρεση και των groupies, ή αλλιώς «των συζύγων του δρόμου», που ταξίδεψαν με μουσικούς για μεγάλα χρονικά διαστήματα ζώντας κατά κάποιον τρόπο την κοινωνική ζωή του αντικειμένου του πόθου τους. Αν ανήκες στο Grade A Groupie θα υποτασσόσουν μόνο στο αντικείμενο της επιθυμίας σου, δηλαδή στον τραγουδιστή, ενώ μια οπαδός της ομάδας ήταν πολύ πιο «διαθέσιμη».

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που είχαν οι ομάδες των groupies ήταν ότι συχνά έρχονταν με προμήθειες παράνομων ουσιών. Αυτό βοηθούσε την ανάγκη των ροκ σταρ να μεταφέρουν παράνομα ναρκωτικά πέρα από τα σύνορα. Οι groupies χρησιμοποιούσαν τα ναρκωτικά ως κίνητρο για να φτάσουν κοντά στα ινδάλματά τους και μέχρι τη δεκαετία του 1970, οι ευνοημένες ομάδες είχαν τα καλύτερα ναρκωτικά. Η πρόσβαση στα μέλη της μπάντας δεν ήταν πάντα εύκολη. Ο ανταγωνισμός ήταν έντονος και πολλά κορίτσια έγιναν groupies σταδιοδρομίας, παλεύοντας με κάθε πιθανή σεξουαλική ιδιοτροπία, προκειμένου να προσελκύσουν τους κορυφαίους μουσικούς του κόσμου.

Η πλειοψηφία αυτών έψαχνε για τα 5 λεπτά της διασημότητας και κυνηγούσαν τη δόξα και την αναγνώριση, ελπίζοντας να δουν τα φλας των παπαράτσι που θα συλλάμβανε κάποιο ενσταντανέ τους με τους διάσημους μουσικούς. Οι Αμερικανίδες groupies φάνηκαν να απολαμβάνουν τη μεγαλύτερη φήμη, με τη Miss Pamela (γνωστή και ως Pamela Des Barres, ή Pamela Ann Miller), τη Cynthia Albritton (γνωστή και ως Cynthia Plaster Caster) και τη Penny Laine και The Flying Garter Girls να είναι οι πιο γνωστές.

Η Pamela είχε «διακρίσεις» στο ενεργητικό της με τους Captain Beefheart (Don Van Vliet), Frank Zappa, Charlie Watts, Bill Wyman, The Byrds, Jim Morrison, Mick Jagger, Jimmy Page, Keith Moon, Nick St Nicholas, Noel Redding, Chris Hillman, Gram Parsons , και πολλοί άλλοι.

Με τα χρόνια, υπήρξαν πολλά τραγούδια αφιερωμένα σε groupies: η Cynthia Albritton έχει εμπνεύσει τέσσερα τραγούδια, δύο από τους KISS, δηλαδή το Plaster Caster και το Love Gun, τους 10CC (The Hospital Song) και τον Jim Croce (Five Short Minutes) να γράφουν επίσης τραγούδια προς τιμή της.

«Μπήκαν μέσα από το παράθυρο του μπάνιου» είναι η αναφορά στην ημέρα που μερικά "Apple Scruffs" ανέβηκαν στο σπίτι του Paul McCartney μέσω ενός παραθύρου μπάνιου στον επάνω όροφο και έκαναν επιδρομή στην ντουλάπα του για ένα παντελόνι, το οποίο κράτησαν μία μία με τη σειρά τους. Στο All Things Must Pass του George Harrison, γίνεται επίσης αναφορά στα Apple Scruffs που ήταν μια ομάδα έφηβων κοριτσιών που ακολουθούσαν τους The Beatles έξω από τα γραφεία της Apple Corps.

Παρά την ακολασία που συνέβαινε πίσω από τα παρασκήνια, υπήρχε μικρή αναφορά στις σεξουαλικές «σκηνές» στους στίχους των περισσότερων ποπ και ροκ τραγουδιών, αλλά όλα αυτά φάνηκε να αλλάζουν όταν στη μουσική βιομηχανία πήραν τη σκυτάλη το hip hop και η rap.

Από τις Beatlemaniacs και τις Brosettes έως τους Directioners και Beliebers, οι θηλυκοί οπαδοί της ποπ έχουν από καιρό στοχοποιηθεί και τους έχουν αποδοθεί αρνητικοί χαρακτηρισμοί από θλιβερές, υστερικές, σεξουαλικά αχόρταγες μέχρι ψυχικά άρρωστες.

Το μήνυμα, τόσο εντός όσο και εκτός της μουσικής βιομηχανίας, είναι πάντα το ίδιο: η ανδρική μουσική εκτίμηση έχει να κάνει με μια βαθιά κατανόηση της τέχνης, ενώ τα κορίτσια οδηγούνται στη συμπεριφορά τους από ειδωλολατρία και λαχτάρα.

Το ντοκιμαντέρ Crazy About One Direction που μεταδόθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2013 πρόβαλε με στερεοτυπικό τρόπο τις ζωές και τις εμμονές των groupies superfans: «Φώναζαν και έκλαιγαν, παρακολουθούσαν κάθε κίνηση των μελών της μπάντας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και κατηγορούσαν με άγριο τρόπο τις συνρόφους των ειδώλων τους».

Η ήρεμη, στοχαστική και διαφωτιστική μελέτη της δημοσιογράφου Hannah Ewens, στο βιβλίο Fangirls: Scenes From Modern Music Culture, όχι μόνο αμφισβητεί τέτοιες περιφρονητικές συμπεριφορές, αλλά τονίζει και γιορτάζει ενεργά τα νεαρά κορίτσια, τις μουσικές τους εμμονές και τον αντίκτυπό τους στους καλλιτέχνες που ακολουθούν πιστά. Τις χαρακτηρίζει ως τις καταναλώτριες-κινητήρια δύναμη που συχνά αποτελούν τη βασική υποστήριξη μιας μπάντας, ξοδεύουν χρήματα σε άλμπουμ, εισιτήρια συναυλιών, εμπορικά προϊόντα και συγκεντρώνονται σε κοινωνικά μέσα και σε διαδικτυακά φόρουμ, τα οποία θεωρούν ως ασφαλείς χώρους όπου μπορούν να μιλήσουν για τη σεξουαλικότητά τους, την ψυχική υγεία και τις φιλίες τους.

Η Ewens καταγράφει τη χαρά, τη συντροφικότητα και την κοινότητα των νεαρών γυναικών που συνδέονται με τις μουσικές τους εμμονές, καθώς και την ακαταστασία, τη σύγχυση και την ευαισθησία της εφηβείας.

Μάλιστα, αφιερώνει ένα κεφάλαιο στην Lady Gaga, η οποία φροντίζει τα «μικρά τέρατα», μέσω προσωπικών συναντήσεων και στέλνοντάς τους φαγητό και ζεστή σοκολάτα, ενώ περιμένουν έξω από το ξενοδοχείο της.

Με την άνοδο των social media οι groupies πλέον έχουν πολλά περισσότερα μέσα για να δείξουν τη λατρεία τους στους σταρ της εποχής. Οι νεαροί αστέρες κινηματογραφικών επιτυχιών ή τηλεοπτικών σειρών συναγωνίζονται τα μεγαλύτερα ονόματα της μουσικής σκηνής, με μια ολόκληρη βιομηχανία να έχει στηθεί από δίπλα, προμηθεύοντας στις φανατικές θαυμάστριες ό,τι μπορείς να φανταστείς που να υπόσχεται κάτι από την αύρα ή το όνομα των αγαπημένων σου. Από κοσμήματα, μπλουζάκια, ρούχα, πόστερ, ημερολόγια, αρώματα, είδη γραφικής ύλης, φωτογραφίες, αυτόγραφα, κοκαλάκια για τα μαλλιά, κεριά, polaroids, κούπες, κάρτες, αυτοκόλλητα, πόστερ, θήκες κινητών, μέχρι αρωματικά αυτοκινήτου και μάσκες προσώπου για προστασία κατά του κορωνοϊού!

Αυτή τη στιγμή, μεταξύ μερικών άλλων, για τις καρδιές των fangirls κονταροχτυπιούνται οι Harry Styles και Timothée Chalamet, με τις φαν τους να τους καταδιώκουν και να τους ακολουθούν παντού προκειμένου να φωτογραφηθούν μαζί τους ή απλώς για να έχουν τη χαρά και την ευχαρίστηση να βρεθούν ζωντανά κάπου κοντά στο αγαπημένο τους ίνδαλμα!

Με τους σταρ να διαθέσιμοι εκτός από μερικές selfies και κλασικά αυτόγραφα ακόμα και να υπογράψουν burgers και ροδάκινα των fangirls τους που περιμένουν κι έχουν στηθεί υπομονετικά στην ουρά…