Ο μόνος δρόμος που σου ανοίγει ο εγωισμός μάλλον είναι στρωμένος με όλες τις λάθος «σωστές επιλογές»
Δεν συναντάται μόνο ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που μοιράζονται μία σχέση αγάπης αλλά σε όλους, μα όλους, τους τύπους των διαπροσωπικών σχέσεων που συνάπτει ένας άνθρωπος. Τα χαρακτηριστικά του εγωισμού είναι τα αναπάντητα τηλέφωνα, οι ανερμήνευτες (για την άλλη πλευρά) αποστάσεις, πολλές φορές οι πικρόχολες ατάκες και φυσικά η αμυντική στάση απέναντι σε κάποιον άλλον, ο οποίος νιώθουμε να μας χρωστάει. Ο εγωισμός σε καμία περίπτωση δεν οδήγησε ποτέ τα πράγματα σε κάτι καλύτερο από την κατάσταση στην οποία ήδη βρίσκεται μία σχέση, μία παρέα, μία φιλία, η σχέση μας με τη μαμά μας ή με τους γονείς μας, ή τα αδέρφια μας. Όλα μπορούν (και πάνε) προς το πολύ χειρότερο όταν υψώνουμε τείχη και αφήνουμε απέξω αυτούς που μας αφορούν τόσο αλλά δείχνουμε το ακριβώς αντίθετο με τη συμπεριφορά μας.
Τα πράγματα χειροτερεύουν ακόμη πιο πολύ αν αναλογιστούμε πως μας έμαθαν από μικρή κιόλας ηλικία τις αρετές του εγωισμού. Ότι έτσι ο άνθρωπος διατηρεί την αξιοπρέπειά του άθιχτη, κάνει «καλούς λογαριασμούς», τον σέβονται και διάφορα τέτοια εντελώς ανυπόστατα. Πρώτα από όλα τα άλλα ο εγωισμός βλάπτει εμάς τους ίδιους. Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε το πόσο εύκολα διαλύει σχέσεις εμπιστοσύνης, φιλίες ζωής, έρωτες (η μια φορά στα χίλια χρόνια, κυριολεκτικά). Κανείς δεν ένιωσε καλύτερα αφήνοντας το πρόβλημά του άλυτο. Γιατί μία από τις αρετές που παρέλειψαν να συμπεριλάβουν στην ύλη με όλα τα πλεονεκτήματα του εγωισμού είναι αυτή, δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Όσο εμείς σκεφτόμαστε ότι οι απέναντί μας «ξέρουν καλά» τι έχουμε μαζί τους, τι μας απομάκρυνε από εκείνους, τι μας πείραξε και τι μας θύμωσε, τόσο απομακρυνόμαστε από τη λύση του προβλήματος. Κανείς δεν είναι ικανός (και δεν είναι υποχρέωσή του) να διαβάζει τι έχουμε εμείς στο μυαλό μας.
Και όπως είπαμε, ο εγωισμός δεν είναι μία στάση που συναντάται αποκλειστικά και μόνο στις στενές σχέσεις αλλά καθημερινά. Στο δρόμο, στο εργασιακό περιβάλλον, σε ομάδες, οπουδήποτε. Η αποφυγή να αναλάβουμε τις ευθύνες μας για δικές μας παραλείψεις, ανάρμοστες συμπεριφορές, λάθη σοβαρά ή και ασήμαντα μεταφράζονται και αυτά ως «εγωισμός στα ύψη». Και μάντεψε, δεν θα σε σεβαστεί κανείς περισσότερο αναπτύσσοντάς τον. Τα τρομερά οφέλη για τη ψυχική σου ηρεμία που σου υπόσχονται φίλες/ φίλοι σου όταν σε πείθουν πως «Να αδιαφορήσεις για κάποιον/κάποια αξίζει», όταν σε δασκαλεύουν οι γονείς σου «Να παρατήσεις κάτι γιατί είναι μεγαλύτεροι και ξέρουν», μάλλον είναι ανύπαρκτα. Ο μόνος δρόμος που σου ανοίγει ο εγωισμός μάλλον είναι στρωμένος με όλες τις λάθος «σωστές επιλογές».
