Το να διαχωρίσουμε ποιοι φόβοι είναι πραγματικά δικοί μας και ποιοι φορεμένοι είναι η αρχή των πάντων
Εάν μπορούσαμε να τους αντιμετωπίσουμε πάντα, θα ήμασταν απόλυτα ευτυχισμένοι με τη ζωή μας και θα είχαμε καταγράψει τις διπλάσιες εμπειρίες από όσες μετράμε μέχρι σήμερα. Η πιο συνηθισμένη αντίδραση απέναντί του είναι η προσπάθεια να τον αποφύγουμε, να του ξεφύγουμε. Αυτή είναι η μεγαλύτερη παγίδα που τόσο δελεαστική και ανακουφιστική μοιάζει αρχικά, ειδικά όταν καταφέρνουμε να κρυφτούμε, αλλά σε δεύτερο χρόνο συνειδητοποιούμε πως εφαρμόζοντας τη στρατηγική της αποφυγής τελικά μπαίνουμε σε ένα τεράστιο φαύλο κύκλο. Η αίσθησή του πολλές φορές μας προστατεύει απέναντι σε εξωτερικές απειλές και άλλες μας κάνει δούλους του. Ο φόβος δεν είναι ένα απλό κεφάλαιο στη ζωή του καθένα μας και σίγουρα δεν διαβάζεται από όλους το ίδιο. Σε άλλους ξυπνάει συναισθήματα σχεδόν ανταγωνισμού για να καταφέρουν να δαμάσουν τον φόβο ενώ άλλους τους υποτάσσει σε βαθμό που καθορίζει ολόκληρη τη κοσμοθεωρία τους.
Κι ενώ έχουμε όλες τις χειροπιαστές αποδείξεις στα χέρια μας ότι τις περισσότερες φορές καταφέραμε και αντισταθήκαμε στους όρους του, δεν είναι λίγες οι φορές που τελικά υποκύπτουμε σ' αυτόν. Σημασία δεν έχει εδώ να αναφερθούμε σε όλες τις περιπτώσεις που μας κάνουν ή πιο σωστά, εμείς βάζουμε τους εαυτούς μας στη θέση να φοβούνται αφού όλα αρχίζουν και τελειώνουν στη σκέψη μας, αλλά το σημαντικό είναι να δούμε όλους τους λόγους που αξίζει να δώσουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να ξεφύγει από τη γραμμή του. Αν δεν αρκεί σαν λόγος ότι όσες φορές κάναμε πίσω σε κάτι (ό,τι ήταν αυτό) έπειτα μετανιώσαμε για αυτό, τότε τι άλλο χρειάζεται να προσκομίσουμε για να καταλάβουμε πόσα στερούμε εμείς οι ίδιοι από εμάς; Κάτι άλλο για το οποίο αξίζει να αναρωτηθούμε είναι εάν οι φόβοι που αντιμετωπίζουμε καθημερινά είναι πράγματι δικοί μας ή τους κληρονομήσαμε (κυριολεκτικά); Είναι δικές μας όλες αυτές οι σκέψεις που μας αποθαρρύνουν ή είναι ένα δομημένο μπαλάκι από δύο και τρεις διαφορετικές εστίες γύρω μας που το πήραμε κι εμείς στα χέρια μας για λίγο;
Το να διαχωρίσουμε ποιοι φόβοι είναι πραγματικά δικοί μας και ποιοι φορεμένοι είναι η αρχή των πάντων. Είναι η αρχή για μία εντελώς νέα πραγματικότητα για εμάς. Στη περίπτωση που υιοθετήσαμε φόβους άλλων (είτε της οικογένειάς μας, είτε φίλων κ.λπ.) τα πράγματα είναι πάρα πολύ εύκολα. Μαθαίνουμε την επόμενη φορά που βάζουμε τον εαυτό μας απέναντί τους να συμπορευόμαστε με αυτούς, να τους κοιτάζουμε κατάματα και επιτέλους να αναγνωρίζουμε κι οι ίδιοι ότι όλα όσα νομίζαμε ότι μας τρόμαζαν μόνο στη φαντασία μας ήταν (και συγκεκριμένα άλλων). Στη περίπτωση που έχουμε αναπτύξει δικούς μας φόβους, η συνταγή δεν διαφέρει από τη πρώτη και μάλλον εδώ τα πράγματα είναι ακόμη πιο εύκολα. Είναι δύο φορές πιο εύκολο να διαλύσεις δικά σου πλέγματα, παρά άλλων που δεν έχεις ιδέα για τη ρίζα τους.
