Εάν το άγχος είναι μηχανισμός, τότε μπορούμε να το αντιστρέψουμε
Πολλές φορές βρεθήκαμε σε κατάσταση αναμονής για διάφορα πράγματα. Μπροστά από πίνακες με αριθμούς και πολλά ονόματα τότε στις Πανελλήνιες, αργότερα μπροστά σε πλατφόρμες με βαθμολογίες εξαμήνου και άλλες σε πραγματικά σημαντικές αναμονές όπως αποτελέσματα εξετάσεων (αυτή τη φορά άλλου είδους). Θα ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο να αγχωθούμε μπροστά σε μία τέτοια στιγμή, μα όχι και το πιο ωφέλιμο για εμάς. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε σχεδόν τίποτα και αμέσως αρχίζει να λιώνει το άγχος μας. Τί γίνεται όμως όταν το άγχος, μας οδηγεί σε υπερβολικές συμπεριφορές και συγκεκριμένα επιβλαβείς για το σώμα μας;
Όποιος ισχυρίζεται ότι το άγχος είναι μία καθαρά ψυχολογική αντίδραση, έχει λάθος.
Το άγχος σωματοποιείται πάντα, όπως συμβαίνει με όλη τη γκάμα συναισθημάτων. Η χαρά κάνει αλλιώς να χτυπάει τη καρδιά και εντελώς διαφορετικά και μάλλον τρομακτικά η αγωνία μας. Οι ορμόνες υπάρχουν και πραγματικά μας κυριαρχούν. Δεν είναι όμως ακατόρθωτο να ελέγξουμε το άγχος μας ακόμη κι αν έχει...χημικές βάσεις. Η ψυχοθεραπεία είναι η απάντηση σε κάθε ερώτηση αναμφισβήτητα όμως δεν είναι προσβάσιμη από όλους δυστυχώς. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ξορκίσουμε τους φόβους και τα άγχη μας. Σίγουρα η επιστημονική οδός είναι η πιο δυνατή λύση όμως η ίδια η επιστήμη της ψυχολογίας επιμένει πως πάντα μπορούμε να βρίσκουμε εναλλακτικούς τρόπους για όλα όσα θεωρούμε άλυτα και μεγάλα.
Εάν το άγχος είναι μηχανισμός, τότε μπορούμε να το αντιστρέψουμε.
Μπορούμε να μάθουμε να στεκόμαστε πιο υπομονετικοί απέναντι στην εξοργιστικά αγχωτική αναμονή, μπορούμε να αρχίσουμε να κοιτάμε απέξω καταστάσεις που μας φαίνονται βουνό και για λίγο μας κάνουν να χάνουμε το μυαλό μας και σίγουρα μπορούμε να αρχίσουμε να μιλάμε επιτέλους για όσα συμβαίνουν μέσα στο κεφάλι μας. Δεν υπάρχει πιο άμεσα δραστικός τρόπος για να νιώσουμε λιγότερο βάρος από το να αρχίσουμε κάπου να μιλάμε...
