«Η τέχνη είναι το μετερίζι της πάλης και της αντίστασης που επιλέγουμε»
Μηνύθηκαν από τις αστυνομικές δυνάμεις και τους καραμπινιέρους με το επιχείρημα πως αποτελούν μία παραβατική για τη κοινωνία οργάνωση που με τη δράση τους ευνοούν « τις απειλές κατά του θεσμού, την υπονόμευση των αρχών και την υποκίνηση σε πράξεις μίσους και βίας». Αυτή ήταν και η αρχή για να μαθευτεί σε όλο τον κόσμο η φεμινιστική δράση των LASTESIS, αφού μετά την κατασταλτική δράση των αρχών εναντίον τους, η δράση των τριών γυναικών- επικεφαλείς του κινήματος ''έχασε'' την αποκλειστική έδρα στη Χιλή και ταξίδεψε τις επόμενες μέρες στο Μεξικό, τη Κωνσταντινούπουλη, το Παρίσι και σε ακόμη από 50 χώρες.
Όλα ξεκίνησαν όταν το 2019 οι LASTESIS απηύθυναν κάλεσμα σε όλες τις γυναίκες του κόσμου να κατέβουν στους δρόμους και να ερμηνεύσουν σε performance το κείμενο κατά της πατριαρχίας που έγραψαν οι ίδιες με τίτλο «Ένας βιαστής στον δρόμο σου».
«El Violador Eres Tú» («Ο Βιαστής Είσαι Εσύ»)
«Η Πατριαρχία είναι o δικαστής
μας κρίνει επειδή γεννηθήκαμε
και η τιμωρία μας, η Βία που δεν βλέπετε.
Η Γυναικοκτονία.
Η Ατιμωρησία του θύτη.
Η Εξαφάνιση.
Ο Βιασμός.
Και το σφάλμα δεν ήταν δικό μου,
Ούτε πού ήμουν, ούτε τι φορούσα
Ο Βιαστής Είσαι Εσύ».
Οι εγκέφαλοι αυτής της σπουδαίας φεμινιστικής οργάνωσης είναι οι Δάφνε Βαλδές, Πάουλα Κομέτα, Σίμπιλα Σοταμαγιόρ και Λέα Κάσερες , οι οποίες πριν τρία χρόνια δημιούργησαν αυτή τη κολεκτίβα με στόχο να φτάσει σε κάθε άκρη της γης μέσα από περφόρμανς, αφίσες και κολλάζ το μήνυμα ότι η πατριαρχία σκοτώνει. Το μήνυμα ότι ο σεξισμός, η κακοποίηση και ο βιασμός έχουν τις ρίζες τους στη πατριαρχία. Ακόμα πιο σπουδαίο, όμως, είναι ότι ξεκίνησε η κυκλοφορία του πρώτου τους βιβλίου-μανιφέστου σε 52 χώρες και ο τίτλος του περιγράφει σε μόλις τέσσερις λέξεις το απόλυτο όνειρο: «Να Κάψουμε τον Φόβο». Ένα βιβλίο που αξίζει μία θέση στην βιβλιοθήκη όλων μας για πολλούς λόγους. Σε μία εποχή που ακόμη κάνουμε λόγο για τα αυτονόητα, ότι η γυναίκα δεν θα' πρεπε να αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο σεξουαλικής εμπορευματοποίησης, ούτε να κακοποιείται στο εργασιακό και το οικογενειακό της περιβάλλον, αυτό το βιβλίο αποτελεί ένα χτύπημα για όσους σκέφτονται ακόμα έτσι. Όπως περιγράφουν και οι ίδιες για το βιβλίο τους «Η τέχνη είναι το μετερίζι της πάλης και της αντίστασης που επιλέγουμε».
Το βιβλίο όπως είπαμε υπογράφουν οι τρεις επικεφαλείς του κινήματος και η καθεμία επικεντρώνεται σε μία διαφορετική πτυχή της πατριαρχίας. Η Σίλβια Φεντερίτσι γράφει για το πώς συνδέεται η πατριαρχία με τον καπιταλισμό, η Judith Butler για το queer και gender performance, η Rita Segato μιλάει για την κρατική βία εναντίον των γυναικών. Μέχρι να φτάσει στα χέρια μας, ας μη ξεχνάμε πως:
«Και το σφάλμα δεν ήταν δικό μου,
Ούτε πού ήμουν, ούτε τι φορούσα
Ο Βιαστής Είσαι Εσύ».
