15 χρόνια παλαβομάρας!
Εν αναμονή του «Despicable Me 4», το οποίο έρχεται προσεχώς (επιτέλους) στους ελληνικούς κινηματογράφους, ρίχνουμε μια ματιά στο κωμικό franchise της Illumination, που κλείνει φέτος 14 χρόνια αδιάλειπτης επιτυχίας! Ο Gru και η παρέα του έχουν σημαδέψει ανεξίτηλα την ποπ κουλτούρα της προηγούμενης δεκαετίας, σημειώνοντας δυσθεώρητη δημοφιλία σε κάθε γωνιά του αγοραστικού κοινού -και τα Minions ειδικά είναι πανταχού παρόντα, αναπτύσσοντας κολοσσιαίο following αλλά και αναρίθμητους ορκισμένους μισητές!
Και παρ' όλο που οι ταινίες της σειράς δεν αποτελούν το απόγειο του κινηματογραφικού storytelling, ούτε προσπαθούν να μας αλλάξουν τη ζωή με τους καλογραμμένους χαρακτήρες τους, εμείς δε διστάζουμε να αναγνωρίσουμε τη δημιουργικότητα και την αφοσίωση του γαλλικού στούντιο στην παλιά, καλή οπτική κωμωδία -που έχει προσδώσει (αν μας ρωτάτε) στα Μinions την τεράστια επιτυχία τους. Οι ταινίες της σειράς είναι απενοχοποιημένες, γρήγορες, ανάλαφρες και πολύχρωμες -πράγμα που τις κάνει εύκολες στη θέαση και ευχάριστες στη μνήμη. Στα πλαίσια του θαυμασμού μας λοιπόν, κάνουμε μία μικρή λίστα-ranking των 5 ταινιών της σειράς που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι τώρα στους ελληνικούς κινηματογράφους, και αποφασίζουμε ποιες από τις περιπέτειες του Gru είναι οι αγαπημένες μας!
Despicable Me 2 (2013)
Μετά από σχεδόν 15 χρόνια περιπετειών, ο Gru και η παρέα του έχουν κάνει πλέον τα πάντα: έχουν κλέψει το φεγγάρι, έχουν έρθει αντιμέτωποι με κάθε λογής γελοιωδέστατους εχθρούς, έχουν χρησιμοποιήσει αναρίθμητα γκάτζετς, έχουν γίνει κατάσκοποι κ.ο.κ. Ο κόσμος του Despicable Me δεν έβγαζε ποτέ νόημα (και ούτε προσπαθεί), αλλά έχει καταφέρει πλέον να σκαλίσει μία καρτουνίστικη σουρεάλ συνέπεια, που του προσδίδει μία πολύ συγκεκριμένη ατμόσφαιρα. Στο «Despicable Me 2», η επέκταση του worldbuilding ήταν κάπως άχαρη -με τους συγγραφείς να μην ξέρουν πως να χρησιμοποιήσουν έναν αναμορφωμένο Gru, αποφασίζοντας έτσι απλώς να κατασκευάσουν ένα συνονθύλευμα από κωμικά σκετσάκια χωρίς συνοχή. Το αποτέλεσμα είναι κάπως κουραστικό, ειδικά μετά την πιο εστιασμένη, συναισθηματική κατεύθυνση που είχε το πρώτο φιλμ.
Despicable Me 3 (2017)
Ο Gru και οι (ανθρώπινοι) φίλοι του ξεπέρασαν τις δυνατότητές τους ως χαρακτήρες μετά το πρώτο φιλμ της σειράς, με τα storylines τους να αποτελούν πλέον κυρίως συλλογές από ανέμπνευστα αστειάκια. Αντιθέτως, είναι τα Minions που εμπεριέχουν την αστείρευτη δυναμική του franchise, και που επιτρέπουν στους καλλιτέχνες της Illumination να απλώσουν τα δημιουργικά φτερά τους. Το τρίτο φιλμ της σειράς συμμερίζεται πολλά από τα προβλήματα του προκατόχου του αλλά είναι πιο ευχάριστο στην παρακολούθηση, με τα Μinions να αναλαμβάνουν εδώ μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορίας -και το franchise να φτάνει το εμπορικό peak του σε μία περίοδο που (ίσως) μείνει στην ιστορία ως το κύκνειο άσμα της παλιάς, καλής, viral ποπ κουλτούρας.
Minions: The Rise of Gru (2022)
Πιστεύουμε ακράδαντα πως τα Minions αποτελούν την καρδιά και την ψυχή του franchise, με την Illumination (στις πιο δημιουργικές της περιόδους) να μετατρέπει την πολυπληθή κομπανία από ακαταλαβίστικα πλασματάκια σε αδιαμφισβήτητο πρωταγωνιστή. Το ασύνδετο κωμικό στιλ και το ανύπαρκτο σενάριο λειτουργούν απείρως καλύτερα όταν τα φιλμ υιοθετούν την παλιά καλή slapstick δομή του Buster Keaton, γι' αυτό και απογοητευτήκαμε κάπως όταν ο Gru εισέβαλε στο προσωπικό τους franchise, εκτοπίζοντας σε κάποιο βαθμό τα κιτρινιάρικα πλασματάκια. Παρ' όλα αυτά, το φιλμ εξακολουθεί να είναι ευχάριστο, με χαζοβιόλικες '70s αναφορές, δημιουργικές γκάφες και άλλα πολλά.
Minions (2015)
Αν και απέσπασε απογοητευτικές κριτικές κατά την κυκλοφορία του, το «Minions» του 2015 αποτελεί την πιο δημιουργική και καλοφτιαγμένη ταινία της σειράς, υιοθετώντας πλήρως και τελειοποιώντας την αφοσίωση του franchise στο καθαρόαιμο slapstick. Το χιούμορ εδώ είναι καλοκουρδισμένο και ενδιαφέρον, οι σιωπηλοί χαρακτήρες είναι ανάγλυφοι και αξιαγάπητοι, σε μία ταινία πολύ πιο λεπτεπίλεπτα κατασκευασμένη απ΄ ότι φαίνεται σε πρώτη θέαση. Αυτή μπορεί να μην είναι η καλύτερη ταινία της σειράς, αλλά αποτελεί το απόγειο του καθιερωμένου ύφους της Illumination και επιπροσθέτως, «ανεβάζει επίπεδο» στην ποιότητα του animation, ξεφεύγοντας από το κάπως βαρετό στυλ-πλαστικούρα του στούντιο.
Despicable Me (2010)
Την πρώτη χρονιά της προηγούμενης δεκαετίας, τα Minions μπούκαραν στις ζωές μας και έμελλε να σημαδέψουν όσο τίποτα τα ηρωικά 2010s: Υιοθετώντας και εξελίσσοντας το κόνσεπτ του Scrat που δημιούργησε η Blue Sky στο «Ice Age» δέκα χρόνια νωρίτερα, τα Minions ξεκίνησαν ως μικρά κωμικά διαλείμματα στο main story του «Despicable Me» και κατέληξαν πάραυτα να καταλάβουν τον πλανήτη! Το πρώτο φιλμ της σειράς ήταν και το παρθενικό της Illumination, έχοντας μία πολύ πιο συναισθηματική κατεύθυνση από ο,τι επρόκειτο να ακολουθήσει -παραλληλίζοντας ίσως περισσότερο τις δουλειές της Disney, της Dreamworks και της Pixar. Αν και δεν μας στεναχωρεί η κατεύθυνση που έμελλε να πάρει το στούντιο, η πρώτη ταινία του franchise παραμένει και η πιο πολυεπίπεδη, κερδίζοντας έτσι επάξια μία θέση στην κορυφή της λίστας μας.
