Με αφορμή ένα περιστατικό για μια φούστα σε ένα γραφείο, ο Παναγιώτης μάς γράφει για την εταιρική κουλτούρα.
Το να μάθεις να χρησιμοποιείς ένα λογιστικό / γραφιστικό πρόγραμμα, εάν το έχεις διδαχθεί κάπου, είναι σχετικά εύκολο. Το να καταλάβεις την εταιρική κουλτούρα μιας επιχείρησης είναι σχετικά δύσκολο. Δεν υπάρχει ακριβείς όρος για την εταιρική κουλτούρα. Το καλύτερο που έχω διαβάσει είναι το «πώς γίνονται τα πράγματα εδώ!». Είναι όλα τα μικροπράγματα που γίνονται σε μια εταιρία. Από το ντύσιμο, την προσέλευση, την μουσική, την κατανόηση σε διάφορα πράγματα, το εάν είναι ανοικτή/κλειστή η πόρτα του διευθυντή, το πώς μιλάς στον διευθυντή, και το βασικότερο εάν το ΤΩΡΑ του διευθυντή, εννοεί ΧΤΕΣ ή μπορεί να γίνει και αύριο!
Τα βιβλία λένε πολλά για το πώς πρέπει να είναι οι «κανόνες» σε έναν επαγγελματικό χώρο. Η πραγματικότητα όμως δείχνει άλλα. Δεν έχει ποτέ αποδειχθεί εάν οι χαλαρές ή οι άκρως επαγγελματικές σχέσεις που υπάρχουν κάπου είναι και οι καλύτερες. Εάν είσαι πολύ χαλαρός, υπάρχει πάντα ο φόβος ότι οι υπάλληλοι μπορεί να σε καβαλήσουν, εάν είσαι πολύ αυστηρός, υπάρχει ο φόβος ότι ο άλλος θα μισήσει την δουλειά του.
Για να καταλάβεις την εταιρική κουλτούρα μπορεί να περάσει καιρός. Ειδικότερα εάν είσαι και καινούριος στον εργασιακό χώρο. Κάποτε μια φούστα σε ένα γραφείο είχε δώσει την αφορμή για ένα καυγά ανάμεσα στις κοπέλες. Λέγανε ότι δεν είναι για τον συγκεκριμένο χώρο, ενώ η κοπέλα που τη φορούσε υποστήριζε το αντίθετο. Για την ιστορία, ήταν καλοκαίρι και η φούστα ήταν σχετικά κοντή, αλλά στα όρια του «επιτρεπτού». Ο καθένας από εμάς που έχει δουλέψει μπορεί να φέρει στο μυαλό του δεκάδες τέτοια παραδείγματα.
Από την εργασιακή μου εμπειρία έχω δει και «χαλαρές», αλλά και πιο «σφιχτές» καταστάσεις. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Η δουλειά, στο τέλος της ημέρας, θα γίνονταν, αλλά το θέμα είναι το πώς θα γίνονταν. Με φωνές, με καλοπιάσματα, με απειλές, με «καντήλια», στο τέλος θα έβγαινε η δουλειά. Το εάν μετά ο υπάλληλος πήγαινε σπίτι του με κλάματα, νεύρα και όλα τα σχετικά είναι άλλο θέμα.
Εάν μπορώ να δώσω μια συμβουλή σε κάποιον που τώρα αρχίζει να μπαίνει στον επαγγελματικό χώρο, είναι να προσπαθήσει να καταλάβει τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στον διευθυντή και στο δεξί του χέρι, που συνήθως είναι γυναίκα (αν πρόκειται για γραμματειακή θέση). Για τη σχέση του «δεξιού χεριού» θα αναφερθούμε σε επόμενο άρθρο.
*Το άρθρο γράφτηκε για μια μέση ελληνική εταιρεία που απασχολεί 5-20 άτομα. Για τράπεζες, ασφαλιστικές, επενδυτικές κτλ, εκεί το dressing code και οι κανόνες είναι συγκεκριμένοι, αλλά και εκεί από εταιρεία σε εταιρεία υπάρχουν διαφορες.
